Sus

Sus, içimdeki sessiz çığlıkları seslendirmeye çalışma...

Sus... Sus ki ruhumun derinliklerindeki yaraları kimse görmesin, göremesin... Konuşmadığın zaman güçlüyüm ben, kelimeleri teker teker yuttuğumda... Söylenmeyenler benim gücüme güç katıyor, söylediğim zaman boğazımdaki yumru nefes aldırmıyor. O zaman insan oluyorum, sustukça...

Konuşma... konuştuğunda seni yanlış anladığında keşke hiç anlamasaydı diye hayıflanma... Kendi kendine konuş sen, nede olsa seni benden başka dinleyecek kimse yok.
Sus artık içimdeki ses, sus ki huzur bulayım...