Sus-kunluk
Nedenini bilmediğim bir sus var içimde.Adını heceledikce benliğimi kemiren.Acıyı fazlasıyla hissettirebilen.Konuşamamanın verdiği acı.Gözyaşlarımla anlatmaya çalıştığım acı.Sadece sustuğumda kanları tersine akıtacak acı.Bunu yapmamalıyım.
Kanlar içime aktıkça ve ben sonuma yaklaştıkça umudum elvedaa.
ııı susuyorum yine bir şeyler oluyor.yine sol yanımda acı hissettim Tanrı'm oyun oynuycak yası coktan geçtiğimi sanıyordum.
Belki de elveda' dememeliydim cünkü ben susuyordum.Sizler bunu biliyordunuz sanıyordunuz.İçim yüksek sesle haykırıyor.Dağlardan yüksek.Gökyüzünden yüksek.
Ama sadece 4 duvar içinde ben duyabiliyorum.ve tüm bunları sadece ben yazıyorum.
yaşıyorum-yazıyorum.ve siz bi kaç kişi size acımaya dahi utanıyorum.
Gittikçe kısılıyor sesim size inat.almam gereken intikama inat susuyorum...
Bazen suskunluk en büyük cevap olur, ders almasını bilenlere. Gün olur kendimizle vuslat olur suskunluğun gizemi..
Yüreğinizden geldiği gibi terennümler satırlarınıza çok hoş yansımış...
Tebrikler yüreği konuşan yazara...