Sustuk ikimiz de ..

Sessizce yanıma gelmeleri beni ürkütse de yüzünü görünce istemsizce gülümserdim hep. Bana iyi haberler vermeye gelirdi. Ya da belkide teselli etmeye. Önceden bilirdi nede olsa neler olacağını,ama hiç söylemezdi. Yüzündeki o gülücük aslında beni de mutlu etmeye yeterdi. Bazı geceler öyle yalnız olurdum ki, ben uyuyana kadar gitmezdi yanımdan. Ben ağlarken göz yaşlarımı silmek için yanımda olurdu hep.
Ne zaman üzseler beni,ne zaman kırsalar kalbimi, o bana hep ?' kendini yıpratmana değer mi bütün bunlar ? Zamana bırak her şeyi, bir gün her şeyi normal düzene sokabilecek bir insan çıkacak karşına. O öyle biri olacak ki, o sıralar bana ihtiyacın bile olmayacak. ?' derdi. Hayır,ben onsuz yapamazdım. O yanımda yokken kendimi savunmasız hissederdim. Savunmasız ve güçsüz.. Kimse yanımda olduğunu görmese de ben onun varlığını hissederdim ya, o yeterdi bana. Yalnızlığımı onunla paylaşırdım. Sıkılmadan dinlerdi beni,sonra da gitmem gerek ama döneceğim derdi.. Hep dönerdi.. Her gece.. Ama son zamanlarda yanıma uğramaz oldu, geldiğinde ise dinlemiyor gibiydi beni.. Sordum ?' neyin var,neden suskunsun böyle'' diye, sustu gene.. Dudakları kıpırdadı,hazırlandı bir söz söylemeye.. Ama sustu. O günden sonra bir daha hiç gelmedi yanıma ..
Her ne olursa olsun,benim koruyucu meleğimdi ve hep öyle kalacak..
Bak hastayım.. Hırkasız çıktım dışarı.. Hani kızardın ya bana giy üstünü üşütüceksin diye..
Bak ağlıyorum .. Hani derdin ya bu hayat ağlamaya değmez, diye..
Bak yoksun yanımda.. Hani hep yanımda olacağına söz vermiştin ya ..
En zoru da ne biliyor musun .. Her gün yüzünü görmek. Ama susmak.. Nedensiz susmalarımız canımı yakıyor. Yanına gitsem, bir daha kaybetmekten korkarım.
Söylesene.. Ne yaptım sana ben .. Bir gün olsun haykırdım mı sevdiğimi .. Hayır.. Sustum. Tıpkı şimdi yaptığım gibi ..