Susturulmuş Sessizlik

"Yeter artık" diye bağırıyorum,yitip giden zamana karşı...anlamsız suskunluklar kulaklarımda çınlıyor
ya bir açıklaması olmalı kaybedilen aşkın ya da uçsuz bucaksız terkedilmeli yürekler...
biliyorum tüm bunlar bir kaçışın öyküsü..sevmekten korkan;korkak bir yürek ve terkedilmeye alışmış sadık duygular...
biri yada birileri hesap vermeli yaşanmışlıklara
anılar demir bir kapı gibi dikilmeli karşımıza
hesap sormalı "bu bitişin bir açıklaması olmalı." yada gidişinin..
tutarsızca...hiç bir not bırakmadan...
hiç mi değmedi gönüller birbirine? hiç mi bakmadı gülen gözler birbirine?...

ya da olan biten herşey olmamış farzedilsin nankörce...zamanın kör kuyularından birine bırakılsın apansızın...kendi başının çaresine baksın sana umut bağlamış duygularım...

ya da dön ve gel bana...
tut ellerimden bırakma bir daha...
yenilmeyelim acımasız zamana...
birlikte bakalım bize gülmek için bekleyen hayata...

oof yüreğim başka söylüyor,aklım başka...
almış kalemi karalıyorum yaşamıma benzeyen boş kağıda...yazıyorum,yazıyorum...

senden gelebilecek herhangi bir söze razıyım artık,yeter ki beni sağır eden sessizliğin son bulsun...

istiyorum ki senden sonra kimse acıtamasın içimi,kimseye yenilipte güldürmeyeyim kendimi...


ya da boşver unut gitsin bu aptal polyanna'nın tüm söylediklerini...
zaten kimse de hatırlayamaz artık bizi...
biz'den geriye hiçbir şey kalmad,ı verecek hoşçakal'larımın da kalmadığı gibi...

adımı da unut gitsin...

yıllar sonra gözünü kapat ve hayat kitabında yitip giden sayfalarca isimden birinde elini durdur..
belki tutturursun beni...