Susuşun Yolları

Bazen susasım geliyor. İçimi parçalayan kelimeleri susturamamanın çaresizliği içinde doluyor gözlerim. Kelimeler konuşuyor adeta, sesim yerine. Onlar konuşuyor, ben acıyorum. Onlar konuşuyor, canım acıyor. Susmuyor içimin bestesi. Aşk'ı anlatıyor. Gözlerini anlatıyor. Sesini anlatıyor. Sesim yerine konuşuyor kelimeler.
Bazen yürüyesim geliyor. Bilmediğim bu şehrin ara sokaklarına girip kaybolmak geçiyor içimden. İçimin yolları birbirine kavuşmadan, kaybolduğum yollar birbirini kovalıyor. Yollar konuşuyor. O'nu anlatıyor. Adımlarını dinletiyor bana. Adımlarını dinliyorum yoldan. Yollarla halleşiyor yaşlarım. Yaşlarım o'nu anlatıyor.
Bazen konuşasım geliyor. Unuttuğum bir dili konuşurmuş gibi o'nu heceliyor dilim. Tek tek, harflerini kazır gibi derinime, canımı acıtmak istermişçesine heceliyor sesim adını. Sonra tıkanıyor kelimelerim. Lal oluyor dilim. İçim susuyor. Konuşamıyorum. Susuyor içim, kelimelerim.
Bazen gidesim geliyor. Beni ondan mahrum eden kelimeleri hapsedip kalemin ucuna, sustuyorum acımı. Kelimeler susuyor ben konuşuyorum. Yürüyorum, ellerim cebimde, boş... bomboş... Yanımda yanı eksik... Yollarımızı kavuşturmak ister gibi hızlı adımlarla yürüyorum. Adımları duyuluyor uzaktan. Ben susuyorum, adımları konuşuyor. Ben konuşuyorum, adımları susuyor. Susuyorum adımları yaklaşsın diye bana.
Susuyorum.
Onu bekleyen boş yolların tam ortasında...