Tuhaf Bir Korkunun Esiriyim

Bu günlerde tuhaf bir korku tünel indeyim.dokunsam korkacaklar, dokunsalar ağlayacağım.Selam verecek kadar cesaretsiz,selamı alacak kadar yüreksiz olduğumu hissediyorum.telefonumu kapatacak, televizyonumu açamayacak kadar da süne-peyim."neden" diye sormayın,çoğunluk ben gibi bugünlerde, renksiz, tatsız tuzsuz,mimikleri kaybolmuş,gülüşleri sahte,konuşmaları dahi yalan.
Kandırılmış toplumun ferdi olmaktan utanç duyacak kadar hiçim diyebiliyorum,biliyor musunuz adını koyamadığım bu hastalığın ne zaman bende nüksettiğini? 07 haziran seçimlerinden hemen sonra başladı, şehitlerimiz bir bir artmaya, gazilerimizin hastahaneleri doldurup taşırmaya, memurlarımızın teröristler tarafından kaçırılmaya başladığı günden sonra ya benlik kaybına uğradım, yada içimde çoğalan nefret duygularını üretip lanetler okuduğum açılım süreç i komedisini tekrar tekrar izlediğimi görünce kendime olan öz-güvenimi kaybedecek kadar yıpranıp bu umarsız hale geldim.
Beni bu hale getirenlerde ulu orta boy gösterip,duygu sömürüsü yaparak, hala erken seçimde çoğalıp istediklerini alma sevdasına düşmeleri yok mu...! işte buda beni ya şizofren yapacak, yada en yakın akıl hastahanesine kapatacak. Kamera şakası değil, gerçekler bunlar, hala şehitlerimizin kanından nemalanmak isteyen hainler, bir bir hortlayarak ukalaca konuşup, göz bebeğime bakıp yalan söylevleri ile rol yapmıyorlar mı?
İşte bu yüzden çıldırıyor, işte bu yüzden korkuyorum. ve umarım, hatta dilerim ki bu ülkenin, bu cennet vatanın, her köşesindeki ben gibiler-in ahını alıp, şehitlerimin dökülen kanlarından nemalanan vampirlerin sonu;
Benim korkularımdan beter, şehit yakınlarımız göz pınarlardan akıttığı yaşlarda boğulacak kadar beter olsunlar.
Eminim ki bu kirli düzeni kendi çıkar amaçları için aklamaya çalışan kişi ve yandaşları bunun hesabını verip bedelini ödeyeceklerdir.