Tükenen hayatta, tüketilemeyenler.....

Tükenen hayatta, tüketilemeyenler.....
Bir ömür geçiyor, göz göre göre..Arkamızda bıraktıklarımız hep aynı .Kimse daha fazlasını yapabilmiş değil.Yorgunluk belki hissettiklerim,belki bir vazgeçiş, belki de bir isyan... ama kim iddaa edebilir ki, dünya yaşamak için şu zamandan daha iyiydi diye.Kimse ama hiçkimse söyleyemez bunu, kimseye ! Nasıl umut verilebilir ki bilinmeyen bir gelecege.Hangi cüretle ? Kim bilebilir ki yarın bugünden daha güzel , yarında yasayanlar dünü nerden bilebilir ki...!

Amaç ne, neden? Bilinmeyende olmak ne büyük bir gaflet !!! Ben mi? Bugünün anlamını çözememişken, bugünde ve dünde yaşamak bana keyif vermediyse; gercekten gülmek mi, kalbim sevgiyi unutup sadece saat gibi işlemekteyken, "neden" demeyi sebebini bile bile deli gibi isterken , susmak, haykıramamak , sorumluluk , o agır olgunluk beni hergün derine gömerken, hayatın anlamlı oldugunu düşünmek, bilmek , keşke diyebilmek bana bu kadar agır gelirken, aynı zamanda bir tüy kadar hafifçe bunlara gülüp gecmek...

Yasamak bu olmamalı derken , sadece demek ne de komik, olmasını istemediğimiz şeyler ,oluşa yaklaşmısken umursamaz görünmek, ama içten içe erimek, böyle olmamalıydı demek ...

Nefes alabilmek ne büyük lütuf Ya Rab !!! Görebilmek, işitmek, olabilmek...Hayat ne garip Ya Rab !!! Anlayabilmek , güvenebilmek , yaşayabilmek.. Ne garip Ya Rab !!!