Tut Elimi

Bir anda olmuştu her şey. Bir anda yaşanılası bir hayat sunmuştu yüreğimden iliklerime kadar. Nefesti, onunla can bulmuştum. Sonra sevdim, çok sevdim, dünyadaki bütün renkleri o kapsar oldu. Bana sunduğu gökkuşağını hediye ettim ona ellerimle. Ben onunlayken de yedi renkli dünyadan nasibimi alırdım, onu severken de bütün renkleri doyasıya yaşardım.

Sonra o da sevdi. Çok sevdi. Elleriyle, gözleriyle, yüreğiyle kalbimi ısıttı. Sıcaklar değildi beni kavuran, o aşktı cayır cayır yakan...

Bir yerde buluştuk sonra. Ben yüreğini seçtim, o gözlerimi istedi. Gözlerimi veremedim ona, yüreği kayıp gitti ellerinden. Yandı. Sevda yakarmış o an bir kez daha anladık.

"Yangınım olur musun?" diyemedim. Ateşimdi, ateşimizdi bu sevda. Hep yanmaktan, yakmaktan bahseder dururum. Bak sevgilim, buz geçiyor bizim dünyamızdan. Haydi gel şimdi de donalım, kaderimizde hep yanmak olacak değil ya... Tut elimi, donarken de sevebilirim nasıl olsa...