Tuval

Bütün boyalarım hazır, içimdeki karaya boya çalacağım. Tuvalim katran gibi simsiyah. Önce sarı atıyorum, sararıyor içimdeki acılar... Yavaş yavaş yok oluyorlar. Kapanıyorlar... Üstüne mavi döküyorum, gökyüzü kadar büyük kalbim için, her şeyi sığdıracak kadar büyük, denizler gibi masmavi... Sararan yerlere doğru kayıyor, açılan yerleri dolduruyor. Rahatlıyorum. Yeşil, en güzel rengim, hayat gibi, çiçek gibi, yaprak gibi, sürekli açılıyor, yenileniyorum. Bir nokta kırmızı yapıyorum. Kıpkırmızı, sevgim, her zamanki aşkım. Yayılıyor yeşilin üzerinde git gide büyüyor. Sarıyor bütün renkleri, her yere karışıyor. Hayyam gibi düşünüyorum, eğer sevgiyle yoğrulmamışsa yüreğim, ne tekkede, ne manastırda eremem biliyorum. Bir kere gerçekten sevdim mi bu dünyada, cennetin de, cehennemin de üstündeyim. Etrafıma pembe koyuyorum. Hayallerim, dileklerim, isteklerim, olsun dediğim her şeyim...
Sonra bütün kutuları alıyorum, hepsini birden atıyorum üstüne... Rengarenk Sen...