Uçma Defteri-4

Sustuğunda tüm ağlamaklı şarkılar, arasına birkaç kurumuş acı sıkıştırılmış şiir kitabımın kapağını kapatırım.Her acının bir değeri olduğunu en yakınımdaki insanları birer birer kaybettiğimde anlamaya başladım.Birbiri ardında sallanırken kelimelerim, duraksadım ve hep kendimi dalgalarda hayal ettim.Vazgeçmedim hiçbir zaman ben olmaktan.Ne yazık, ben hep ben oldum da etrafımdakiler bir türlü insan olamadılar.
Uyuduğumda gördüğüm her şey birer düşten ibaretti.Düşürüyordu beni kocaman bir bilinmezliğin ardına ve çözülmüyordu bir türlü bu düğüm.Fayda etmezdi İskender kılıcını sallasa başımdan aşağıya.Böylesi zamanlarda genelde dinlediğim birkaç melankolik müziğin etkisiyle kendimi yazmaya veririm ve ellerimden dökülür mürekkebin karası.Bu kadar çok yazmamın bazı yaşanmışlıkları olsa gerek ki bu denli psikoterapi görmeye ihtiyacı olan insan diliyle konuşabiliyorum.Yanlış anlaşılmasın, psikolojisi bozuk insanlar benim için her zaman bir adım öndedir çünkü yer altında bizler insanları gözlerinden tanırız ve aklı başında olan hiç kimse buraya adımını bile atmaz.
Ben sustum, insanlar konuştu,taşlar oynamaya hep devam etti.Çocuklar yine ağladı, kadınlar doğurdu.Konuştum, değişen bir şey olmadı.Yazayım dedim bari belki birileri okur da şu manyaklaşmış dünyada kendine bir sayfa ayırır defterinden.Bir insan dahi görse ağlayan çocukları benim için yeter.Görmediler ve korkarım görmeyecekler de.Adaletin doruklarını bizlere yaşatan hayat denen zavallı yaratık en masum canları bile yaralarken kendime derman beklemedim hiçbir zaman. Bir bataklığa saplanmışım ki güneş de doğsa ay da uzatsa elini çıkamam.Tırnaklarımla kazımışım bu hayatı kendime, yakınamam.
Kurduğu düşler ciğerleri gibi beş para etmeyen insan müsveddelerinin zorbalıklarla dolu var olma ya da daha fazla zengin olma mücadelesi midemi bulandırıyor.Korkarım biraz fazla salladı bu sefer dünya.Neyse ki bütün kelimelerimi kusabileceğim yeterince kağıdım var.Devam edebilirsin gökyüzü, çek güneşi üzerimden. Ben zaten geceleri bile senden daha karanlığım.

Susmalıyım artık.Sustuğumda duracak dünya.Acımak hiçbir zaman var olmayacak insanlarda ama acı her zaman acıyanların avuçlarında.Belki birden düşerim geceden.Ki ben en karanlık gecede bile düşleriyim yarınlarımın.
En mutlu anda bile
Bir damla gözyaşıyım.

Yazdım ve bitti.Acım sağ olsun.