Ümitlerim

Bir türkü tutturdum ay ışığından uzak bu kuytu gecede kimseye iz sürme fırsatı vermeden yürüyorum
Peşimde kimsesiz sokak köpekleri ve bir o kadar kimsesiz bir çift ayak izi var..
Neyine yanayım ki yalnız oluşumun bu kadar kalabalık yalnızlıklar yaşarken gök kubbemiz..
Üzerine basmadan ilerliyorum karıncaların, tüm börtü böcek bana yoldaş..
Kalbimin üstündeki tüm ağırlığı gökkuşağına bırakıyorum ve kayıp gitmesini izliyorum
Ne müthiş sevdadır bu yalnızlık,tadına doyamıyorum..
Bir lokma simit ve bir yudum çayımda var elimde ve ben hayatı bam telinden yakalıyorum..
Umurumda değil gidişler ne de bitişler
Bu kez sevmediğim noktaları ben siliyorum..
Görmek istediğim suretlere tebessüm ediyor bazılarına hiç pas vermiyorum..
Ben bu gece yaşamayı seviyorum
Kalabalık yalnızlıklar beğendirip yüreğimin en ücra semtine
Birde yağmur yağdırıyorum hiç yoktan..
Sırıl sıklam edilmiş kirpiklerimden sızan gün ışığını süzüyorum
Ben hayatı yalnızkende seviyorum..
Ellerinden tutuyorum kederimin ve baş tacı yapıyorum..
Kimsesizliği de seviyorum ben yokluğunu da
Bir acizliği sevemiyorum bir de yalanları..
Kimi anımsattı bana bilemiyorum ama ben bu gece unutmayı da sevdim..
Karanlıklar ardından ter temiz gülümseyen gün ışığına vuruldu bu gece kalbim
Kimsenin olmadığı bir köşede sessizce onu izliyorum..
Beklediğim yok gelenler hep yabancı..
Kimseye inanasımda yok zaten
Ve uzattım ellerimi gün ışığına kabul ederse seveceğim..
Kabul etmezse başka gecelere gideceğim..
Ama ne sevdam bitecek
Ne de ümitlerim..