Umut

Hayatımın unutulmaz anlarından biri daha aşkımla aşkımızın son demlerini yaşıyoruz ne yazık ki. Hep vazgeçmedeği aşkıyım ben onun hayatında. Tabii sorumluluk almaktan korkmasına engel değil bu ya da hayata karşı güçlü olamayışına. Onun içinde yaşadıklarını bir bile bilsem. Beni ne kadar sevdiğine bir şahit olabilsem bu hüsnü kuruntularımdan hemen vazgeçmiş olurdum. Bana yine istanbul yolları gözüktü. Yeniden istanbula gidiyorum. Yalnızlığımı paylaştığım istanbul. Keşke herşey bu kadar basit olabilse. Bu sefer kardeşim için gidiyorum ama sanki geri dönmicekmişim gibi bir hisle kaplı tüm benliğim. Sanki senden çok uzaklaşıcam , teninden , kokundan , nefesinden uzakta bir nebze bile olsa sesini duymak için çırpındığım anlarıma dönüyorum şimdi. İçimde bir yerlerin sana bir fırsat vermesine izin vererek gidiyorum. Sana söylediğim gibi demir gibi güçlü bir bünyeye sahip olmanı temenni ederek , sorumluluk alman için kendine fırsat verdiğini görmek umuduyla , yürekli cesur bir yüreği içinde barındırdığının hayali ile gidiyorum. Yoksa bu gitmeler gitmek değil azap olur benim için. Seni ne kadar çok sevdiğimi bilsen. Hayatı bu kadar ciddiye alarak yaşamaktan birazcık sıyrılabilsen belki bir adım daha yaklaşacaksın bana. Sana bir söz vermeden gittiğimi söyledim ama yüreğimdeki sızının izi nasıl geçicek bende bilmiyorum. Artık bende kendi hayatımın bir parçası olmak istiyorum. Bir yuva özlemiyle yanıp tutuşan beynim sevgisiz bir evliliğin başlangıcını nasıl yapıcak bunu da bilmiyorum. Kendimi başka bir erkeğin kollarına nasıl bırakacağımı düşünmeden bir evlat uğruna yuva kurmayı kabul ediyorum. Bu çok saçma sevdiğim için zamanlar boşa değil ama böyle biri için zaman boşa geçicek benim için. Umarım beni bu hengameden bir an evvel kurtarırsın. Bu düşünceler senin yapamamıyacağın şeyler değil öyle olsa şimdiye dönüp arkama bile bakmadan sensiz bir hayata atlamıştım. Kuracağımız yuvanın hayali iye uykuya dalıyorum şimdi. Gelecek günlerin bize umut getirmesini dileyerek yatıyorum yatağıma.Yeni bir güne merhaba demek için.