Unut gitsin o şehrin sokaklarını

Merhaba ........ yine baş başa kaldık sen ve ben.Neden kaçırıyorsun gözlerini sende'mi
kırıldın bana,bu nasıl bir depremki bir anda yıkıp yok ediyor umutlarımızı......................
Yürüdüğüm yollardaki çakıl taşlarına değil isyanım beni oraya bile bile mahkum eden
ben.Kalbimdeki cam kırıklarını toplamaya çalıştıkça daha fazla batıyor yüreğime
kanatıyor yok olmaktalığın çaresizce yaşamak öyle zor ki.............. Bilemezsin, o ulaşılmaz sandığın yıldızlar en yakın dostun oluyor. Onlara anlatmaktan başka çaren olmadığını bildiğin için döküyorsun yüreğini hiç ama hiç düşünmeden. Zannettiğin kadar kolay olmuyor hiçbir şey,olmuyor,çırpındıkça batıyorsun,battıkça o ateşin içerisinde yandıkça yanıyorsun.Uykusuzluğa çoktan alıştım ben. Sadece hayalini görebildiğim gecelerde o soğuk bedene sarılıp uyuyabiliyorum ki bu bile benim için büyük bir nimet olsada boş ver diyorum uyuduğumda onu düşünememek onu hayal edememek yüreğime saplanmış bir hançer gibi geliyor bana.Sen uykularında orada
ben sürgünde Ankara'da.

Unut gitsin o şehrin sokaklarını
Ne sevdalar yaşandı ne acılar
Ne sen sorguladın nede ben
O bir rüyaydı yaşananlar
Unut gitsin sevdalım
Unut gitsin belalım
Unut gitsin o şehrin sokaklarıını

Ne anlamı var yanlışların doğruların
Sen orada ben sürgünde Ankara da
İsyanlar etsem duyarmısın sesimi
Dualar etsem tutarmısın ellerimi
Hayaller kursam süslermisin gecelerimi
Unut gitsin sevdalım
Unut gitsin belalım
Unut gitsin o şehrin sokaklarını

Yine uykusuz geceler
Soğuk dört duvar arası soğuk
İçim kan ağlıyor,yüreğim yanıyor
Sevdam öyle büyük'ki,dağlara taşlara sığmıyor
Unut gitsin sevdalım
Unut gitsin belalım
Unut gitsin o şehrin sokaklarını
Unut gitsin,unut gitsin.