Unutmak Zor Be Gönül Arkadaşım!

Unut gitsin, unutamadığın o vefasız gönül arkadaşını demişsin ya; ne arkadaşım vefasız ne de benim unutmaya niyetim var gönül arkadaşımı! Unut demek yazıldığı gibi kolay olsaydı herkes unuturdu sevdiklerini! Unutmak o kadar kolay olsaydı Leyla unutmaz mıydı Mecnun'unu? Aslı vazgeçmez miydi kerem'inden! Unutmak mı? Unut deme bana! Deme!!

Unutmak zor be gülüm! Unutmak kolay olsaydı yazdığın kadar, ölür müydü sevgililer birbirlerinin yoluna? Unutmak kolay olsaydı kara sevda denir miydi çok sevmelerin adına?
Dağları deler miydi nice aşıklar? Unut deme bana ne olursun! Deme!!!

Unutmak zor be canım! Biliyor musun unutmak taraftarı da değilim seni! Ne kara gözlerini gördüm ne de teninin sıcaklığını hissettim! Ne ellerini tutabildim ne de kokunu alabildim! Ben seni hiçbir şeysiz sevdim. Hiçbir şeysiz! Onun için unut deme hakkın da yok üzerim de! Unut deme bana! Deme!!!

Ben seni öylesine sevdim! Senden hiçbir şey beklemeden! Geleceğini bile varsaymadım hiçbir zaman! Benim olacağını da düşünmedim! Olabilme ihtimalinde yoktu zaten! Kim bilir kimlerin kokusunu alıyordun benden habersiz? Kim bilir kimleri göğsünde uyutuyor, kim bilir kimleri alıyordun kollarına? Hangi hülyalarla yatıp hangi hülyaların yanında uyanıyordun kim bilir? Beni düşündüğün oluyor muydu ki hiç? Belki de varlığımdan bile haberin yoktu! Ama ben senin varlığını, var olduğunu her zaman bildim! Bileceğim de! Onun için unut deme bana ne olursun? Unut deme bana! Deme!!!

Birbirimizin üzerinde hakkımız yok biliyorum. Sabah günaydın deme şansı olmayan ben, ne isteyebilirim ki senden? Ne sırtını yıkayabildim, ne de sırtındakileri? Ne yemek hazırlayabildim sana özel, ne de hazırladığım yemekten yiyebildin? Ne ikimize ait anımız oldu ne de olma ihtimali var! Ben seni bile, bile böyle sevdim canım! Onun için unut deme bana! Deme!!

Seninle yaşamak demek hayat demekti aslında! O imkanlar bende olsaydı yaşadım diyebilirdim belki de! Ama şimdi ben yaşamıyorum zaten! Senden bir şey de beklemiyorum açıkçası! Beklemedim de hiçbir zaman! Ben var olsam bile sen olmayacaktın, onu biliyorum!
Hep başkalarında görecektim aşkı ben! İçimde kaldı belki de yaşayamadıklarım! Varlığın ve var olman yetti her zaman! Yük olmak da istemedim ben bu aşka! Karşılıksız olunca sadece hayallerimi süsledi sevdan! Ben vardım ama sen yoktun aynı cümlede! Ne gözüme bakma cesaretin oldu, ne de beni görebildin! Ne kış gününde ceketini attın omzuma ne de sıcak yatağından benim için kalktın! Ne üzgün halimi gördün ne de sevinçli halimi! Ne gülümseyebildim sana ne de benimle beraber ağlayabildin! O halde unut deme bana! Deme!!!

İnsan unut demesi için ?'Unut''diyebilmesi için birazcık olsun söz hakkı olur değil mi? O hak sende yok işte!!! O hakkı senden önce ben aldım! Unut gitsin, unutamadığın o vefasız gönül arkadaşını mı diyorsun? Unutmak kolaysa önce sen unut! Yalnız unut deme bana! Deme!!!

Ben, yine de unutmayacağım seni gönül arkadaşım, beni unut demene inat!