Utangaç olmasaydım keşke

Orta son sınıftım, ve bir an önce bitsin diyordum liseye gideyim diye. Matematik hariç her ders için söyleyecek bir sözüm vardı. Artık okulun veda buselerine adımızı yazıyorduk bazen kendi dilimizde bazen kardeş bir dilde.

Baharla birlikte sevgili enflasyonu vardı. Herkesin sınıfta kiminin bir kiminin iki tane manitası vardı. Ders arası ağaçalrın arkasına geçip kendi özelllerini yaşıyorlardı bazen yakalanma ihtimaline rağmen. Ama kimse şikayetçi değildi halinden.

Şiir yazmayı beceremeyenler ya yardım alıyorlardı ya da el altındaki kütüphaneden faydalanıyordu.Zaten nedense bahar geldiğinde kütüphane kalabalık oluyordu. Önceki hiç farkına varmamıştım oysa.

Ben iyi mektup yazardım belki genlerden dolaydır ama hep başkalarına yazıyordum.Kendi yalnızlığımı saklıyordum aşk sözlerine. Bazen beğenmeyende oluyordu ama genede teşekkür ediyorlardı onları kırmadığım için.

Bir gün sabah İstiklal Marşımızı okurken gözüm yan taraftaki kıza takıldı. Çam gibi devrildi yüreğim. İlk kez birine bu kadar uzun süre bakıyordum. Gözümü alamadım ondan. Hep onu düşündüm, bazen canım yemek bile istemiyordu, bazende konuşmak. Sürekli şarkı söylüyordum. Ve de şiir yazıyordum.

Hangi sınıfta olduğunu öğrenince biraz yüreğim burkuldu. O en çalışkan öğrencilerin olduğu sınıflardan birindeydi. Dedim hayat yine bana yalan söyledi. Bir gün konuşurken kalem çevirmecede doğruluk mu cesaret mi diye sordular, bende doğrluk dedim, bu okulda birini seviyor musun dediler. Evet dededim. İsmi verdim.

Ertesi gün kız bizim sınıfa girdi oturma planına bakıyor. Beni aradığını farkettim, çünkü kankası hemen arkamdaki sırada oturuyordu ve o da oyunda adını söylediğimde yanımdaydı. Kız bir bana baktı bir resme güldü gitti.

Okul çıkışı benimle yan yana yürümeye başladı.Beni bir heyecan sardı, bayılmak üzereyim. KIz hızlı adımalrıma daha fazla dayanamadı ve yavaşladı. Bu bir kaç kez devam etti. Ben arkadaşlık teklif etmeye cesaret edemedim. Daha sonra ara ara gördük birbirimizi. Ama hiç konuşmadık o günlerden.

KEşkem var o güne dair. Kendime güvenim tam olsaydı belki o yaşımda korkaklığımı yenebilirdim. Şimdi halime bakınca ben neymişim diyorum. Eskiden çok utangaçken şimdi ogünlerden eser yok. Ama sevdiğim var ve onu çok seviyorum.

Ana toprak ağlarsın,
Yar ana olur gülersin.
Acın kadar,
kendine güzel günler hayal edersin.