Utrillo'nun Tabloları

O zamanlar hiç anlamadım neden sokakları hep boş
Utrillo'nun tablolarının soğuk ama çekici havası vardı
Taş evler dizi dizi sokaklar sarı merdivenler her yer boş
Issız tam da on iki eylülün yasakları ile çakıştığından mıdır nedir
Bizim oralar gibi geldi bana hep o tablolar
Cemile ninem çay demliyordu evlerinin birinin bahçesinde
Amca çocuklarıyla istop oynanıyordu hava kararana kadar
Neresi olduğunu bilmediğime aşıktım galiba
Bu zor hayattan çıkan fırça darbeleri gençliğim aslında
Bir iki ilave vardı elbette o zamanların aşkları masum
Siyah korkak biçimsiz değil
Cesur abartılı sayılmazdı sade idi
O zamanların insanı temiz idi
Durgun bilge engindi sözcükler
Sebep gerekmiyordu aşktan kudurmak için
O zamanların şarkıları dondurucu idi
Tramvay yoktu bizim ilçede
Dere kenarı kahvelerinde el ele tutuşulmazdı
En çapkınımız sinemada el tutabilendi
Gizli doğum günlerinde sarı gazoz üstü öpücükleri saymasak
Kardeş gibiydik sevgililerimizle

O zamanlar hep hayrandım Utrillonun şehirlerine
İfadesiz kabullenmiş halk çizmiş ısrarla
Veya biz öyleydik aslında
Belki de ondan yakın geliyordu o tablolar bana
Vivaldiyi yeni keşfetmiş dört mevsimi bilmenin
Havasını attığımız dönemlerdi
Gizlice dinlenen Bizim Radyo polisiye bir hava katıyordu hayatımıza
Ağabeylerimiz vardı çabaları takdirlik
İdealler vardı gözlerimizi ışıldatan
Bir şey diyecekmişiz de kursağımızda kalmışlık hissi adamlarıyız şimdi
Eksik ağrılı kısa kalmışız
Yeşermek yasaklanmış
Kötü olan razı olmuşuz
Genç olmamak geç kalmak
Nefes alamamak olmuş
Anlaşılmamışız
Aldanmalarımız alnımızın teridir
Gerçektir
Onlar bizimdir
Beni ben yapanlardır
Hatalarım albüm ara sıra bakarım
Böyle zamanlarda nedense
Utrillo yu hatırlarım...

24.07.08