Var Ama Yok Gibi

Öyle bir insan işte

Derin bir ah…çekti ve ardından şunları ekledi:imtihanım bu deyip sığındım Mevlaya.O sırada gözyaşları sel oldu ihtiyar kadının, birlikte kurulan hayaller ve asıl gerçekleri yaşayınca insan farkına varıyormuş.

“Kendisi diri bir ölüydü” vardı fakat yok gibiydi!

Sevdiği adam böyle değildi.Nasıl kıyar insan sevdiğine?her gece gözyaşlarım eşlik etti;yalnızlığıma,eşsizliğime,                              çektiğim çilelere ,eziyetlere ve yorgun anılarıma

sorguladım sorguladım…

Meğerse;bizim ki  ne  aşk ne de sevgiymiş.

Zorundalıkmış,zincir vurulmuş bir hayatmış.

Zamanı elinde tutamadıktan sonra anın tadını yaşamadıktan sonra hiçbir şeyin değeri ,önemi kalmıyor.Ha bugün ha yarın kara toprağa gideceğim,günlerimi sayıyorum ardıma bakıyorum ne gün yüzü görebildim ne de bir hayat yaşayabildim.evladım!birgün ölürsem bunları bir yerlerde yayınla dedi. Dudakları arasından acı bir hıçkırık kaçı verdi…

“Bir adam dert oldu bir kadın pert oldu 

                              Ve

adını koymadan bir roman son buldu.”