Varsıl İle Yoksul

Ey yoksul kul!
Söyle bana; neden varsılın önünde eğilirsin?
Değersizliğin midir boynunu büken, güvensizliğin mi?
Bilmez misin ki; benzerdir canlar bedenler. Kimi gelir, kimi gider.
Eksikliğin nedendir, fazlalığın kimden?

Bozuk insanlar yani zavallılar;kişiye insanlığı kadar değil, parası kadar değer veriyor. Paranın kabarıklığı saygınlık, prestij, üstünlük, itibar sağlar oluyor gözlerinde.

Kapitalci ideolojidir paralıyı değerli, parasızı değersiz yapan.
Oysa insanlık değerleri sıralamasında paranın adı hiç geçmez.

Para en güçlü totem / puttur, tanrıdır kapitalcinin nazarında. Böylesine sapık tapınmayı gerçekleştirmek için sistem bireyin mankafa ve kalitesiz olmasını ister. Böyle sistemlerde dümene geçen şeytan ruhlu patronlar ve küreklerde zincirli forsadan oluşan halklardan söz edilebilir.
Onlara göre para her kapıyı açar.
Olmadı kırar.

Parayı bulunca sapıtıp önce karısını değiştiren erkekler.
Parayı bulunca evin eşyasını tepeden tırnağa değiştiren kadınlar.
Zengin damat hayaliyle yatıp kalkan ebeveynler, genç kızlar.

İnsanlığın vazgeçilmez haklarının boşaltılan içini yasalarla dolduruyorlar.
Ne emeklerle doğurup büyüttüğümüz çocuklarımızı, zengine işçiler/ köleler olarak sunuyoruz.

Zenginin devleti var, zenginin polisi var, hakimi var, zenginin dayısı var, zenginin havası var, suyu var, yeri var- yurdu var. Yoksulun da, Allah'ı var, dini var, peygamberi var, kendine faydası dokunmayan vatan aşkı var ve boyun eğdiği kaderi var.

Gün olur sokağa çıkamazsın, tiyatro/sinema nedir bilmezsin. Tatile çıkamaz, yemeğe gidemez, çocuğuna iyi bir eğitim sağlayamaz, kıyafet alamazsın.
Cebindeki üç kuruşla ay sonunu nasıl getireceğini düşünürsün. İçinde boğulduğun kısır döngüden dolayı, manevi değerlerini yitirmeye başlarsın. Asabileşir, insani yanın zayıflar, sanatı, sevgiyi dostlukları, önemseyemezsin. Para her şeyin önüne geçmiştir. Akıl tutulmuş, patron ve parası ilah olmuştur.

Sistem ezip geçmiş, herkes rolünü ezberlemiş.
Yoksulluğun diz boyu olması, ne yoksulu ne de zengini rahatsız ediyor.
Ne yoksul gururlanıp hakkını arıyor.
Ne zengin, bu kadar yoksula rağmen zenginliğinden utanıyor.

Yoksulun dilinde sadece slogan:
Patron insafsız
Emek geçersiz.

Varsılın dilinde sadece slogan:
İnsafsız-minsafsız para bende.
Ötse de ötmese de düdük elde.

*Müsadenizle*