Ve gülümse işte ...

Kelimelerin bittiği andır aşk..
Sevmiyorum diye inkar etmektir..
Öyle bir şeydir ki aşk, göz göre göre başkalarıyla mutlu olmasına bile mutlu olmaktır bazen..
Şimdi güçlüyüm diyebiliyorum kendime,ama içimde kendimle verdiğim savaşların haddi hesabı yok..
Seviyorum diye haykıramamak herşeyden zormuş meğer. Hele ki haykırdığın zaman hiçbir şeyin değişmeyeceğini bilmek hepten de zor sanırım..
İçime atmaktan sıkıldım artık.. Yapmadığım şey kalmadı bir kez olsun gözlerime bakman için. Ama ben ısrarla gözlerine uzaktan baktıkça,sen arkanı dönüyorsun. Çünkü ben yokum senin için.. Koca bir hiçim belkide.
Yinede gülümse sen..
İnan bana hiçbirşey beni seni mutsuz görmem kadar üzemez.. İşte bu yüzden ayakta kalıyorum,senin gülüşün beni hayata geri döndürüyor.
Ve gülümse işte..
Başkalarıyle mutlu olman beni üzmüyor,kimle olursan ol,nerede olursan ol sadece gül yeter.Ben burda yokluğunla avunurken bile gülmesini bilirim.
Sen sadece uzaktan gülümse..