ve oyun biter..

İğne batınca canı yanan tombul kuşa üzülürdük zamanında..
Ve ben yüreğimi söküp atıyorum bilinmezliğe,
Yine aynı dava...
Ebesin! Yine bu oyunda..
Terkedilişin ebesisin.
Yalnız kalınca saklanacak delik arayan yüreğini ensesinden yakalayan vefasızın önde gideni ebesin..
Arkasından sinsice yaklaşıp sırtından vuran hayallerini,geleceğini tökezleten ebesin..
Geçmişini saklandığı merzardayken sobeleyen,
Geleceğiyle zaten kavgalı..
Yıllar geçsede büyümeyen ,hep aynı ebesin..
Ama daha oyun başlamadan söylemedim mi ??
Ebe değilim ben!!
Yalnızlık oyununda hep kaybeden oldum..
Tövbe etsemde bir daha oynamamaya , sevda hep sobeledi beni..
Bana verilen görevi tamda bitirmiş , yine yalnızken..!!
Oyun bozanlık yaptım biliyorum..
Ama en başından söyledim ki
Ebe değilim ben !!
Haydi şimdi dağılın..
Evli evine köylü köyüne,
Evi olmayan kadersiz ebelenenler de yalnızlığa mahkum bir mahsene..
Ve oyun biter perde kapanır...