Vedaya Hasret Kalbim

Güneş ne zaman batar ? İstediğin zaman mı yoksa hiç istemediğin bir an mıdır güneşin kaybolduğu an...

Kaçar gider ellerinden bazen huzur, tutamazsın mutluluğu, an gelir ellerin tutulur.
Derdin ne ki derler dersin derdim büyük.Derler o senin derdin, zaten dert senin olunca büyük.

Kalabalıklar içinde yapayalnız, sağırlar arasında dilsiz olmak bu mudur?

Gitmez sesim kandimden başka birine ve gün geçtikçe fısıltıya dönüşür, yazık halime...

Anlatsam kelimeler yetmez, derlediğim sözler var kimilerinin aklı ermez...
Susmak saygıdır artık kendime, hayat artık kendi kendime...

Hayatta olsa bari çoğu anı boşluk, en güzel anlarda bile birkaç anıda hoşluk...Çok az zamanda mutluluk, çok az bir huzur ve bunlardan uzun olmayan zamanda bir ateş kalbimi kavurur.

Yaşama dair yaptığım tek şey nefes almak ve vermek, her güzel anı hayal kırıklıklarına teslim ettiğim gibi...

Olmakla olmamak arasında bir hayat...Varolmayan sevgililer...Gelenler gidenler...Ellerimden uzaklaşıp, ruhumu kemirenler...Gerçeğim ne bilmeyip akıl verenler...

Vedayı kutsal kıldılar kalbimde...Aldığım nefesin sebepleri, tutarlar ellerimden düşmeyeyim diye ve düşmem bende elleri boş kalmasın diye...