Yağmur...

Düşen her yağmur damlası seni hatırlatıyor bana....

Hani ben o milyonlarcalarından biri olurdum, her yeğmur yağışında düşerdim ya yüzüne, tenine..Seni ben gibi bilirdim o zaman,'biz' olurduk..Seni o denli hissederdim hani, ben gibi..Süzülürdüm yüzünden yok olur giderdim ama, düşen her damla bendim senin için..

Bizimdi yağmur, sonbahar..Aşkımızın her deminde sönmezdi güzelliği, muhteşemliği ama yağmur özeldi bizim için..Seni bana, beni sana hatırlatırdı, 'biz' olduğumuzu söylerdi hep.Aşkımızın dili olurdu hani..

Şimdi yine yağmur yağıyor sevgilim..Senden uzakta seni, kokunu, benliğini getiriyor bana.Sen varsın yine de hepsinde, sensin o biliyorum..Olmasanda yanımda şimdi, sensiz izlesemde yağmuru, o damlaların düşüşünü, buram buram senin kokun gizli orda, aşkımızın sesi var damlalarda..Bana seni verdi onlar; özlemini, sıcaklığını...

Bak arttı iyice..Demekki sende hissediyorsun beni orda, duyuyorsun sesimi, özlemimi..Yine birbirimizi düşünüyoruz aynı anda..Ah bitanem nasıl da anlamış yağmur bizi; seni daha çok yaşayabileyim diye, varlığını daha çok hissedeyim diye, bizim için düşüyor akın akın..Buram buram toprak kokusunda, milyonlarca damlada sen..ve 'biz' oluverdik yine..

Daha fazla bekletme sevgilim beni, aşkımızı..Yağmurlarda bulmayım seni..Bilirsin her zaman bizden yana olmayacaklar..Çık gel bitanem, aşkımız yağmurlarda kalmasın..

Seni yağmurlarda değil, yanıbaşımda, hep benimle bileyim..

Hep yanımda ol ki sevdamız öksüz kalmasın...