yağmur

hani rüzgarda fırtınada bir yere kadar ya
bazen ağlamak ister insan
bir yağmur gibi damlamak toprağa
rahmet olmak ister hayat vermek ister sevdiğine sevdiklerine
bir tebessüm bulmak ister ya yüzlerde
bazen bir ahmak ıslatanda
bazen bir sağnakta
bazen bir çiğsemede
benim yağmurum olmadı hiç
hep ben yağmur oldum
ya gözyaşlarında ya rahmet damlalarında
ben toprağada düşmedim hiç
ya kalemin mürekkebiydi yağmurum
ya kağıda düşen bir kaç damla
sonbaharın inceden uğultuyla esen rüzgarına
eşlik eder ya damlalar
benim yağmurluğumda böyleydi işte
tamamlardım kendimi düşüncelerimde
dobraydım bir zamanlar fırtınaydım
eserdim kordon boyu
durmazdım durmadım
her rüzgar gibi her fırtına gibi her yağmur gibi bende dindim
yağmur damlaları içime aktıkça
büyüdüğümü hissettim
ve şimşekler çakmaya başladı ilk yıldırımımı sende yedim
ilk kez sende çarpıldım ben
bırak rüzgarlara akıl vermeyi bırak yağmurlara boy göstermeyi
bırak fırtınalara meydan okumayı
şu güzel incinin hatrına gel şu kuraklığa...!!!