Yakarış

Deniz kenarındayım..Akşam geç bir vakit..Rüzgar hafiften esiyor başlangıçta..Gökyüzü pürüzsüz,simsiyah gecede ve gecemde tek parlayan muhteşem yıldızlar..Karşımda tüm ihtişamıyla ışıl ışıl İzmir'im..
Oturduğum bu yerde hatıralarım canlandı bi an gözümde..Onlar artık eski canlılığını korumuyorlar..Yitirdiğimi farkediyorum bu hissiyatı çünkü aşkın bitmiş zaten..Yüreğim yeterince kanamadı mı bu uğurda?yorgun yüreğim ve ruhum;artık silik birkaç anıyı umursamıyor bile..
Rüzgar şiddetini artırdı..O şiddetlendikçe,içime doldukça,ruhum da kabardı,tüm düşüncelerimi sürdü birer birer önüme..Fırsatıydı bu düşünmemin;ne ve neden??buydu sadece..
terkedildim,unutuldum..Dost bildiklerim teker teker uzklaştı benden,sonra ben insanlardan..Es rüzgar vur gerçekleri yüzüme!Acımaya başladı ruhum,kalbim,gözlerim..Bir zamanlar ağlamaya alışmış gözler yine mi aynı şeyleri yaşayacak,yine mi acıtacaksın?Neden ve nasıl bu hale geldim?Neydi bu yalnızlık?neden?..BAna acı çektirenler nasıl şimdi bu kadar rahat?
Uzun zamndır düşünmeyi ertelediğim bu sorular kemiriyor beynimi..Çözüm yok,bulamıyorum..Ruhum aynı bilinmezlik ve acıyla yorgun ve çekilyor yerine..
Beni bana ver zaman..Sen! Issız ve karanlık deniz..!
Al tüm bunları benden..İstemiyorum!
Mutsuzluğum sende kalsın..
Ben beni istiyorum..Sevmeyi...Geri verin bana!