Yalanlar..

Yalanlarla sarılmış etrafım. Dost, arkadaş, sevgili hepsi yalanmış da ben uyumuş kalmışım. Herşeyin elbet iyi ve güzel olacağını sanarak daldığım bu derin uykudan yine bir yalan uyandırdı beni..Hep yalan hep..İnsanların bıkmadan usanmadan devam ettirdikleri tek şey bu olsa gerek..
Büyüdükçe artar seni kandıranlar,yalanlarıyla uyutanlar. Başta küçük arkadaşlarınla tanırsın yalanları, munzur oyunların arkasında daha küçücükken saklamaya başla herkes yalanları. Biraz daha büyürsün; dostum demeye başladığın insanlar arkandan bin bir dolap çevirir, yalanlar diz boyu olmuştur hep..Sonra sevgilinden, hayatını adadığın insandan alırsın darbeyi. Umutların, hayallerin, yüreğin kırık lanet okursun yalanlara, yalanlarla çevrili bu sahte dünyaya. Tam akıllandım artık kanmam derken yıkılırsın bir yalanla daha. Aylarca, yıllarca dostum, kardeşim diye bildiğin, gerektiğinde onlar için kendinden geçtiğin, birlikte ağladığın zaman zaman ve daha anlatılamayacak pek çok şeyi paylaştığın o özel insanların, senin hakkında neler neler düşündüğünü arkandan ne işler çevirdiğini öğrenirsin..
Onların bile taktığı maskeler varmış demek ki..
Nasıl bir dünyadır ki bu herkes sahtekardır bu şekilde??
Nasıl bir yalancılıktır ki hayatımızı kaplamış..Birbirini kırıp dökerek, kandırarak nereye varacak bu insanlar?herkes neye güvenipte bu kadar acımasız ve sahtekar olabiliyor?
Şimdi neye ve kime inanalım?
Hangi yüzlerin gerçek olduğunu düşünelim?
Varsa bilen neyin doğru neyin yalan olduğunu söylesin artık da bari ona inanalım..
Derler ya 'Dünyada ölümden başkası yalan..'
Sanırım tek inanılacak şey bu kaldı geriye...