YaLnız Değilim

O denizLerin ufkundaki, o yamaçLarın ucundaki, o derin boşLuğun içindeki acıyı biLİrim ki tek kaLınca anLaşıLır ancak...Kafesim beni boğmuyor, şu içimdeki yaşama sevinci benden hesap sormuyorsa, biLİrim ki değiLimdir tek başıma!

KaLbin en derin yarası yaLanda buLunurmuş meğer. Seviyroum demek kadar koLaymış meğer Tersi de...Uyutmuyor oLabiLir ve Dönmüyor oLabiLİr sevda sözcükLeri tepemde, gururun ve affedemeyişin arkasına saklanan yaLanın hatrına! ELİnde yitiriLmeye bırakıLmış bunca geLecek adına ki bunca yaLanın avutucuLuğunu yapan kaLbim adına değmez mi savaşmaya_?
Ya eLLerin oLmadan öLeceksem sonunda, Varsın yaşasın Tek bir hayaT uğruna!
Susamıyorsa, kaçamıyorsa Tekrardan aşkına çıkan yoLLarım, sanmaki bu benim kALbim; ayak izLerinin peşinden gidebiLdiğim sadece...
Tek teL rüzgarın kaLdıramayacağı umudumun hayaline sunduğu geLeceği, sığdıramadığım gibi bugünüme, sunuyorum MutLuLuk yeminLerine! kim oLduğunu sanıyorki bu hayat doLu yüreğim, sensizLiğin Ötesinde_? Hiçbirşey...O Vakit intikam duygusu mu yeşerecek PişmanLıkLarı ezerek_? Vicdanı emrederken GözLerine, taşıyabiLeceği bünyesi ancak yetecek!
Bir Ömür TerkediLecekken sözLerimin sırrına, geL de yaşa şu içerdeki sırLa!
Ah güvensizLiğim, beni şu yaşanacak dünyama bırak. Şu içimdeki manan iLe seni aynı kefeye koyabiLsem ve yaşanmışLığımLa gerçekLErimLe sarabiLsem seni sevdam; şu çekemediğim ızdırabın anLamıyLa doğar mısın bana_? Bunca yanLışın, hatanın, konuşamayan günLerin sakLanmışLığın, yaLvaramayışın izLerini taşırken bedenim... sen... Sen...
Bunca aĞır yükü KaLdırabiLseydi düşünceLerim ve onca geceden-gündüzden sonra görmüşken içini gözLerim, kapakLanıp o yalanın ardına -bu kadar basit- bir hayaTı serer miydi yoLLarına_?

Değerim KAdar da Değerlendiğimden Eminim!