Yalnızlık

Kimi zaman etrafımızda çok insan olur ama yinede kendimizi yalnız hissederiz.
Her zaman yanındayız diyen insanlar zor günlerde etraftan kaybolur.Sonra ben yalnızım deyincede
biz ne işe yarıyoruz diyen insanlar tekrar ortaya çıkarlar.
Çoğumuzun yaşadığı bir şey aslında onca kişi arasında yalnızlık duygusu.Peki gerçekten yalnız mıyız? Bence öyle tabi düşünceden düşünceye değişir.İnsanlar her zaman yalnız kalmaktan korkar nedeni kimse bilmez genelde.Bana sorsalar insanlar kendileri ile yüzleşmekten korkuyorlar aslında.Çoğu kendi vicdanı ile baş başa kalmaktan korkuyor. Ya da yalnızlığı bir ceza gibi görüyorlar.Yalnızlık bir ceza değil bence insan o zaman yüreğinin sesini dinleye biliyor.Ressamlar,yazarlar,şairler her zaman yalnız olduklarında sanatlarını yansıtırlar.
Çünkü yalnız olduğunuz zaman mantığınızdan çok yüreğinizin,kalbinizin sesiyle hareket edersiniz.
Belki hayaller kurarsınız kim bilebilir ki.Ama en doğru kararlar tek başınıza olduğunuz zamanlar da meydana çıkar.Bazen iç sesimizi duyamaz oluruz.Ne yapacağımızı bilemez oluruz.İşte o zamanlar kendimizi yalnız hissederiz bunun sebebi çevremizdeki insanların yanımızda olup olmaması değil.Kendimizi yansıtamadığımız zamanlarda hissettiğimiz buruksu karmaşıklık duygusu yalnızlık oluyor.