Yalnızlık Terapileri - III

Çok yanlış yaptın sen ve hep kanayacaksın kişisel efendi. Hep kanayacaksın hissediyorsun ama hala haberin yok. Hani bir ömür sözün vardı ya? Tutamadığın sözler arasında en büyüğü ve en kısası olsa gerek. Bir ömür diyorum ya sana çok bile! Sen bir mevsimi bile tamamlayamamış ve yaprak dökümünde bırakmışken yüreğini. Ve inanıyorum artık o dökümlü zamanlara dönecek yürekde sende yok.

Hatırlıyor musun? son buluşmanızı. Zorlanıyor değil mi zihnin? "Parçalar var ama bir bekle birleştiricem şimdi" diyorsun, demesine de o parçaların yarısını yolda düşürdüm diğer yarısı da bıraktığım ağacın dibinde gerçeğini göremiyorsun bir türlü. Aslında hepsi bütünden parçalar ama parçalanmış bir bütün ne işe yarar anlat bana. Bazen makaran çalışıyor ve kapalı gişe oynatıyorsun geçmişini, geçmekte olanın üstüne, makara dönüyor, sen dönüyorsun, makara dönüyor, sen... Eee makara yine ... Sıkılmadın mı bak günde geçti yine.. Cast'i gör artık... O kadar sabitlemişsin ki herşeyi, acıların bile daha fazla acıtamıyor seni. İstediğin gibi değil ama tam kıvamında. Ne istiyorsun? Yokluğunda daha fazla acımak isteğini kaldıracakmı sendekiler.. Ne kadar yaşadın da daha fazlası lazım gerek diyorsun..

Daha çok kanayacaksın sen.
Kanayacaksın ama dur hemen sevinme! "çok" dedim diye. Her seferinde yeniden, en başından kesiklerinin ve makaran döndüğü kadar kanayacaksın ta ki perde kararıp bir dahaki gösterime kadar senin çokluğun...