Yalnızlık Ve Ben

Kalbini kırmak istemem ama baş başa kaldık işte dostum. Sen bana dayanma takatini gösterdiğin vakit yüce olacaksın. Ben ise şimdiye kadar idaresini elimde tuttuğum tüm yaşantılıklara rağmen yılmadığım için belki senden kat kat öndeyimdir. Ya da geçmişle bağdaştırırsam bütün bunları, her şey geride kalmıştır. Şimdiki zamanda, Ben ve Yalnızlık varız.

Başlıyorum sözcükler kurmaya. Cümleleri satıra baştanbaşa sıralamaya. Bir anlam çıkaramayabilirsin önce, ama daha sonra yani benimle yaşamaya alışınca bütün sözcükler kifayetsizliğinin altında saklanmayı bırakacak.

Yalnızlık: Şimdi sana hayat felsefemin 3'te 3'ünü açıklıyorum. Bence bu konuda hiç yabancılık çekmeyeceksin. Çünkü benim hayata dair en önemli düşüncem suskunluktur, içine kapalılıktır. Sakın yanlış anlama içine kapalı olmak sadece bir depresyon hali değildir, bilirsin. Yalnızlıkta da suskunluk ve içe kapanma durumu vardır. Yani kötü ve bunalım içermeyen cinsten. Evet, aslında aynı şeyden bahsediyoruz.

Gözlerinde daha yeni tanışıklığımızın endişesini görüyorum. Böyle yaparak bir yere varamazsın. Kendini tamamen söylediklerime ve söyleyeceklerime odaklarsan her şeyi aşabilirsin.

Sana hiçbir ödün vermediğim bir konudan bahsedeceğim. (Artık şu telaşını yen, yoksa beni anlamamaya devam edeceksin.) Bu konuda öyle hassasım ki, bu doğrultuda konulan kuralları aşarsan, artık tek başınasın demektir. Biliyorum hangi konu bu derece önemli olabilir, diye düşünüyorsun. O halde söyleyeyim. Benim ödün vermek istemediğim, hayatımın yönlenmesinde en belirleyici etken/ konu yazmaktır. Eğer ki yazmak yerine konuşmayı, dil dökmeyi denersen ben veya bir başkası tarafından susturulursun, söyleyeyim.

Gerçi senin kelimelerin sınırlıdır, suskunluğun kifayetsizdir. Bir cümle kurmaya kalkıştığında Edebiyat yapmadan duramaz, kendini bu deryaya kaptırır gidersin. Sen tüm insanların hiç istemedikleri, adeta yaşamaktan korktukları büyük bir duygusun ki, zira kimseye iyi gelmezsin.

Evet, en yakın dostum olan Yalnızlık. Şimdi kafanda bir şeyler oluşmuştur sanıyorum. Bu yolda yanımda olmaya hazırsındır umarım. Biliyorum çok yazdım ama bunları okudukça anlayacaksın ne demek istediğimi. Haklısın, artık konuşmam gerek ama bunu ben yapamam.

Cümleleri baştanbaşa sıraladım en anlayacağın şekilde. Yazdıklarımı okudukça belki de her satırda kendini bulacaksın. İşte o zaman çok mutlu olurum can dostum. Sana dert yanan tüm canlılara da her zaman merhametlisindir. İşte bütün bunları harmanlayarak, yazdıklarımı anarak, sözcüklerde sessizliği bularak, sen de hayat felsefemin içinde yer alabilirsin. Hakkaniyetli bir çözüm yolu olacak bu: Yalnızlık ve Ben.

(Sözcükler susuldukça çoğalır...)


MAYIS 2012