Yapay Dünya

Hayatta koşullar ,olanaklar her zaman değişir.Çünkü her geçen gün insanlık biraz daha yenilenir.Bilgi deryasından her gün yeni bir damla keşfeder insanoğlu.Keşfettikçe değişir ,değiştikçe keşfeder.Ama ne kadar  gariptir ki bizler bu döngünün içinde tek bir şey yapıyoruz ; unutuyoruz.

Evet biz her gün anı yaşamayı unutuyoruz mesela,özlemeyi unutuyoruz.En önemlisi biz düşünmeyi unutuyoruz.Tüm soruların cevaplarını duygusuz metal yığınlarına sormakla onların bizden üstün olduğunu kabulleniyoruz.Özlemiyoruz çünkü sevdiklerimiz bir telefon kadar uzağımızda.Oysa sevgiyi ne kadar zor elde edersek o kadar değerli olur bizim için.Bu yüzden sevmeyi unutuyoruz.Bizler robotlar yapmayı öğrenirken insan olmayı unutuyoruz.Hayvanları,doğayı ve bize verdiği hediyeleri unutuyoruz.Kısacası biz yaşamayı unutuyoruz.Ve unuttuğumuz hayat yerine kendimize yapay bir dünya kuruyoruz.Ama kurduğumuz bu dünyada bizi biz yapan hiç bir şeye yer vermiyoruz.Biz bile düşman olduysak kendimize,kurduğumuz hayatta yer vermeyecek kadar nefret ediyorsak kendimizden doğanın bizi  sevmesini beklememeliyiz.Anında her bilgiye ulaşmanın ,her yere kolayca gitmenin bizim hayatımız kolaylaştırdığını düşünsekte biz yine unutuyoruz zor ulaşılan bilginin değerli olduğunu.

Kendimizi şanslı olarak görüyoruz ama önceden yaşayan insanların hep bizden daha zengin olduğunu kabullenemiyoruz.Ve her geçen yeryüzünden yavaş yavaş siliniyoruz.Yok olmaya mecbur bırakıyoruz birbirimizi.Ve biz her zaman yaptığımız gibi bu gerçekleri yine unutuyoruz...