Yaşama Sevincim

Yaşama sevinci. Ben, çocukluğu elinden alınmış biriyim. İçimde daima bir ezik yanım, yaralı bir yanım sancı veriyor. Sen de, benim maddi, manevi yaralarımı sararsın bana yaşama sevinci verirsin zannetmiştim. Oysa ne yapıyorsun? Kemiriyorsun beni, damla damla eksiltiyorsun! Tükeniyorum, anlıyor musun ? Tükeniyorum!
Öylesine uçsuz bucaksız ki yalnızlığım, hislerimi bağrıma göme göme, kabristana döndü içim. O bilinmezin özlemi, upuzun yollardan, asla dönmeyecek olan o meçhul yolcunun hasreti yine kışlamakta göğüs kafesimde...