Yaşayan anlar

Beni anlamalarını beklemeyi zamanla bıraktım bir kenara. Biliyordum... Onun beni anlamadığı gibi sizlerin de anlamayacağını. Birçok kez anlatmaya kalkışsam da, anlamadılar ve yanlızca sustum. Seni anlayamadıkları her andan sonra ise, her gün daha çok içindekine susar/sın...

Unutmalısın, unut artık onu dediniz...
-Unutmama izin mi verdiniz? Her defasında kabuk tutmaya yeltenen yaramı, onu hatırlatarak birde sizler kanatmadınız mı?

Aşkın yolunu tek başıma yürüyemezsin. Yürüsen de sonu gelmez dediniz...
-Benim için aşk, sadece oydu. Ve ben her zaman aşka doğru yürüdüm yalnız başıma, onun benim olmayacağını bile bile. Sonu da gelmeyecek bu aşkın. Çünkü ben hala bu yolda yürüyorum...