Yaşıyor Gibi Yapma

Bu gece, öncekilere göre daha hüzünlüyüm. Göz'yaşlarım ahengini kaybedeli bir hayli olmuştu fakat bu defa çeperini sızlatıyor, akıp-akmama arasında kalışlarında. Bu defa çayım biraz daha demli olmuş sanki, bu gece daha karanlık diğerlerine nazaran ve bu ayrılık daha soğuk herhangi bir iklimden.

Bu geceliğine müsaade eder misin göğsünde uyumama ? Ya da dalga geçer misin hafif şiveli konuşmalarımla ? Biraz borç ver o halde gülüşlerinden. Korkma! Emanetine, benimmiş gibi bakarım, söz. Hem ben hakkımı helal etmiştim sana, hatırlasana. Sen de gidişini helal et. Izdırabım olma.

Yazmak istemiyorum artık yokluğunu. Yalnızlık bile küsüyor seni duyunca. Vurgu olmuyor cümlelerimin herhangi bir yerine. Seni sen yapan parçalardan en büyüğünü kaybetmek nasıldır bilir misin ? Gerçi nereden bileceksin, sen hiç bensiz kalmadın ki. Kendimi kandırıyorum yine. Ben hayatının en büyük parçası olmadım ki.

Hayat demişken bana sorulan "nasılsın ?" sorusuna cevabım oldun artık. "Bilmem, yaşayan birine sorun" derken seni kastediyor ağzıma sığmayan tümcelerim. Ziihnimse yalan söylüyor bekçilik yapamadığı düşlere. Düşünmüyor aslında ama hatıralar yapışıyor yakasına. Sonra o hatıraların uğruna unutmamaya devam ediyor seni.

Oysa akla mantığa sığmıyordun, ben de kalbime almıştım. Bari gülüşünün yanında bir hüzünlük yer ayırsan yeterdi bana. Orada da mutlu olurdum. Sonra karanlığına mahkum, ışığına umutlu kalırdım. Hep hayal etmek için severdim seni, sende olsam da olmasam da. Kendi sesime bile tahammül edemezken, sesine ihtiyacım olurdu.

Şimdilerde ise; uyumak istediğim yerde değilim diye, gelmiyor uykularım. Gelse de kalmıyor. Kalsa da içime sinmiyor.Tanıdığımı sandığım insanlarla yeniden tanışıyorum. Her yüzlerini tanıyamamışım sen varken. Her güz, güzeldi aslında ama sana sarılınca tüm dünyayı kucaklamışım hissi, en tadından yenmez duyguları sarmalardı içinde. Ya attığımız yada atmadığımız adımlar için pişman olduk ve suçlu hep yollar oldu, biliyorum. Başlarsan biter, seversen gider, istersen olmaz. Hayat işte.

Bir gün kesişirse yolumuz, ne olur yaşıyor gibi yapma. Bu haline inandırmak için çok acı çektirdim ölümüme. Tekrar diriltemem yokluğunu. Acırım kendime...