Yazmak Anlatmanın Farzı İse Ben Hep Sünnetten Yanayım!..

Belki birçok şey yazabilirim
Yazabildiklerim, yazamadıklarımdan daha kısa olur
Yaz yağmuruna benzer belki
Belki pastırma yazı sıcaklığıyla tenine dokunup geçer.
Senli veya benli ama bizli olmaya alışamamış birçok sözcük
Dile gelip özneleşmekten kaçar belki.
Haklıdırda kendince.
Ne çok kırılmış budağımız olmuşken eteklerimizde
Kaçmak, kırılmaktan daha acısız gelir sözde.
Neyin ucundan tutacağını şaşırmış
Çil yavrusu gibi kaçışan düşünceler kavrulurken çığlık çığlığa
Gülüşüne takılı kalan gözlerimde susuyorsa bir bebeğin ilk gözyaşı
Vardır elbet bir hikmeti değil mi?
Suskunluk...
Asıl bağrımızı yırta yırta herşeyi anlatan değil midir?
Hangi anlatımın ardına saklanmış
Üstüne kokun sinmiş günün her anı yudumlanırken
Sana bir adım kalalardan kurtulamamışlığım kızar mı ki bana?
Canım ölüm teknesinde yoğrulurken
Ellerinde yeniden şekillenecek bir kalbim olduğunu bile hatırlamazken
Geçen zamanda kendini sensizlikte öldüren yelkovanı kim suçlayabilir ki?
Soruların içindeki cevaplar ne kadar kayıp
Ve ne kadar çıplak duruyor aslında..
Bahar dallarının uçlarındaki dar ağacında asılı yağmur taneleri.
Her nedense hep sana muhtaç her rengi!
Kaderimin pencerelerinde türküler tüterken
Bu topraklara kadar sevginle gelmek...
Sana sevmek değil
Kocaman bir yürekte tomurcuklanan
Ama sensiz açan kalabalık yanlarımın teslimiyeti kader..
Özlemlerimin himayesi altına girmiş yok oluşlarım
Her saniye hep sana bir adım kalayım!
Gökyüzünün hoyratça pencereme savurduğu her yağmur tanesinde
Bir daha anayım adını, seni, sesini..
Kadehime dolarken yanlızlığın
Cennete küsen melekleri umursamayayım...
Dedim ya..
Birçok şey yazabilirim belki ama
Yazamadıklarım daha çok olacak daima!!