Yelda Karataş

( T.Uyar'a -16.04.2006 )

Sonlu bakma-
Rengi yok
akmayan suyun.

T.Uçeren-Y.Karataş



Küçük bir defterde buldum bu birlikte yazdığımız haikuyu ve Yelda'nın bu defteri bana hediye ettiği günü anımsadım gülümseyerek; bir internet sitesinin buluşmasına gideceğimiz akşamın öncesi İstiklal caddesinde bir dükkâna elimden kolumdan çekiştirerek adeta sürüklemişti beni: ?'Yeter artık, boşluğa yazdığın sözlere acıyorum'' diyerek bana bu defteri hediye edişi ve o bitmez tükenmez enerjisi hiç çıkmamış aklımdan.


Yelda yeni başlamıştı daha haiku yazmaya ve kuralsız (free style) yazmaya bayılıyordu ama son derece yetenekliydi ve sessizliğin merkezinden yazmayı biliyordu. Hiçbir zaman öğrenci öğretmen ilişkimiz olmadı onunla; bilakis, ben hep ondan öğrenmişimdir. Dostluğu öğretici olan nadir insanlardandır Yelda.


?'Haiku, duygunun yoğun topacıdır; döndükçe nesneler konuşur bizimle, saflaşarak! ?'

Yelda Karataş



Turgut Uyar'a ithaf ettiğimiz haikunun hemen altında benim yazdığım bir haiku buldum:



Rüzgârın rengi,
eğdiği otlar boyunca?
Uzak tarlalar.



Ve hemen altında Yelda'dan kendi el yazısıyla bir kuralsız (free style) haiku:



''Karşı evin sıvası?
Gece
ayaz.''



O gece Yelda'ya birkaç hediye haiku yazmışım bana aldığı deftere:



İncecik yelde
iki örümcek teli?
Yaz güneşi.


Dilegelmeyen,
uzun bakışmalarda?
Camdaki buğu.


Galata köprüsü?
Rüzgâr titrer sadece
misinalarda.