Yenildim işte sonunda ...

Ne kadar katlanılmaz bir duyguymuş bu özlem ..
Bir yerlerde olduğunu biliyorsun ama yanında değil,ne yüzünü görebiliyorsun ne sesini duyabiliyorsun ..
Bugün bir kez daha kaybettiğimi anladım seni . Hiç kazanamadığım 'sen'i. Sever diye umutlandırmıştım kendimi hep. Belkide bu yüzden çok acıtıyor içimdeki his beni. Bazen geldin,ama ben göremeden yok oldun hep .. Bir daha hiç gelmeyeceksin,biliyorum. Hala inandıramıyorum kendimi, aklımın ucunda duran 'gelir belki' lafını silip atamıyorum. Ne aşkmış bu böyle anlayamıyorum ki .. Yokluğun mu bana acı veren yoksa o kadar uzun süre göremeyip hala içimde umut beslemem mi ?
Çok yanlış bir zamanda sevdim seni .. Gideceğin gün,her şeyin sonlandığı gün anladım sevdiğimi . Şimdi elimde kalan paramparça umutlarım avutuyor bazen beni ..
Ama biliyorum ki bir daha hiç eskisi gibi olamayacak .
Dudağımda kuru bir 'hoşçakal' lafı olarak kaldı bu aşk işte .
Biri çıkıp karşına seni ne kadar çok sevdiğimi anlatır belkide .. Ben yapamam,artık yokum.. Ben bittim,hiç olmayan 'biz' bittik.
Bak,yenildim işte sonunda..