Yıkılan Duvarların Ardındaki Tek Güç

Korkularımızdan bazen kaçıp,sığınacak bir liman ararız.Tam bulduk derken,büyük bir şilep geçer,denizleri köpüklerle yara yara ve azgın dalgaları yıkıverir o limanı.Korkularımız yine hükmeder yalnızlığımıza ve çaresizliğimize.İşte böyle bir şeydir naçar kalmak.Bizi yutuverir girdabında boğarak.


Hayatın harlı ateşi pişirerek kuvvetlendirir bizi ve sağlam duvarlara yaslanmayı öğretir.Lakin zayıfsa tuğlalar her duvar çöküverir.Öylesine yıkılırız ki,o duvarların üstümüze nasıl çöktüğünü bile anlamayız.Çünkü hiç bir şey hayatta sağlam kalacağımızın garantisini veremez.

Eğri büğrüdür bu hayatın çakıllı yolları.Yükselişler,çıkışlar bir gün alçalabilir.Güvence taşımaz tırmanacağımız her merdivenin basamağı.Tırmanırken inançla tutunmayı bilip şükretmek,düşerken isyan edip diklenmemek gerek.Kanun kadar zengin olsak da farketmez.Dünyaya hükmeden varlığımız bir anda yerle yeksan olabilir.Yaşam bir tesadüften ibaret değildir.Her şeyi en ince ayrıntısına kadar düşünüp tasarlayan ve yazgımızı önceden belirleyen o güce direnmemiz imkansız.Korkuların atağa geçiş zamanında,sığınacağımız ve sırtımızı yaslayacağımz tek sağlam duvar,yüce rabbimizdir.Hakkımız olanı haktan dillerken,her tesbihte onun adını zikretmek,içimizi yakan tek aşktır.

Kurtaran ve bağışlayan.Her duvarı delen,her deliği örten bu gücün karşısında uyanık kalanlarla,gaflet uykusundakileri uyandıralım,birlikten doğan güçlü ellerle, sağlam duvarları örüp,sıvamak zamanıdır.Korkular artık bizi kovalayamaz.Korkudan tek kaçış yolu Allaha sığınmaktır.Zirve sadece ona inançla tırmanmaktır.