Yine Sen

Sen hala yoksun... Çok karışığım ve çok yalnız... Bu umutsuzluk beni aşıyor! Kendimi nereye koysam orası cehennem oluyor. Neyi yakın bilsem kendime, her şey uzak kalıyor bana. Ne zaman aşık olsam aklımda hep sen varsın. Bir atabilsem yüreğimden, bir unutabilsem, bir an bile olsa nefes alsa yüreğim. Gel gör ki başımı kaldırıp baktığımda gökyüzüne her defasında yine sen, yine senin gözlerin, yine senin bakışların kuşatır beni... Böyle yaşarım seni ben. Bu yoklukta, bu yalnızlıkta, bu kendini kanatan yarada yaşarım çığlık çığlığa... Bir ben kalırım o tükenişlerden geriye. Yorgun, dağılmış, umutsuz, yalnız bir ben... Ama öyle büyürsün ki içimde yorgunluğumda, umutsuzluğumda, yalnızlığımda sen, yine sen! Ben bir kurşunluk kalbime aldırmam, gel gör ki sana kıyamam gülüm...