yitip giden hayatlar

.
Her şey belirsiz ve anlamsızdı şu anda .yaşadığı duygular hayatındaki diğer şeyler gibi saçma sapandı. gözlerini bir hastanenin odasında açtığında .umutsusluğu bir kez daha kapladı yüreğinio an birden odadaki eşyalar gözüne çarptı tekbir yatak vardı.yatağın ucunda demirden bir komidin üzerinde bİr serum şişesi ama oda boştu hayatındaki herşey gibi ve bir bardak su bulunan küçük bir dolap vardı. duvarlar artık bakımsızlıklıktan dökülmeye başlamıştı
Yavaş yavaş doğruldu yatağından ayağa kalkmak istedi ama beceremiyordu her yeri oka dar çok ağrıyordu ki üzerinden bir kamyon geçmişten farksızdı uzandı tekrar düşünmeye başladı takadım yok allahım son bir gayret diyebildi kendi kendine.nasıl gelmişti buraya kimin için kendini iki katlı bir evin üzerinden atmıştı onu oraya kim getirmişti onu hatırlamıyordu sadece yere düştü andaki oarada bulunan insanlarınbağırışmaları kulağındaydı
-kadın ölüyor ambulans çağırın
o zaten çoktan ölmüştü hemde bir defa değil milyonlarca kere hep onun ölüsünü ya bir otel odasında yada bir yolun kenarında bulmuştu .kötü niyetli erkekler ve kadınlar bin kere ölüp dirilmektense bir kere ölürüm ve bunu ben yaparım demişti ama başaramamıştı
ve işte hastanedeydi ölmemişti de hala yaşıyordu kaçış yoktu o dertleri çekmeye ya devam edecekti yada bir daha deneyecekti ölümün dayanılmaz hafifliğini hissedecekti ruhunda
son bir gayretle ayağa kalktı cama yaklaştı epeyce katlı bir hastane diye düşündü bu sefer olacak camı açtı ayağını kaldırmaya çaışıyordu olmadı. son bir defa hadi seni son defa yorucam bana yardım et diyerek camdan aşağı sarkıttı kimse onu görmüyordu herkeste bir telaş oradan oraya kosuturuyordu insanlar .neyin cabası bu dedi kendi kendine boşuna şavaş veriyorlar ölün kurtulun yada kurtulmaya çalışanları kurtarmayın
son bir hamleyle kendini aşağıya sarkıttı. Bu sefer olacak diye düşündü .bedeni aşağıya doğru hızla çakılırken içinden bu sefer olacak diye geçiriyordu mutluydu kurtuluyordu kimse yazmıycakcaktı artık kaderini .kendi ellerinde döndü hayat denen o yoldaki son virajını
bu sefer oldu artık mutluydu yüzü gülüyordu başına toplanan o kalabalık yerde yatan cesedin yüzündeki gülümsemeyi hiçbir zaman anlayamayacaktı
bu yolda şavaş veren kadınlarımıza saygıyla