Yokluğuna Alıştım Sayılır

Sözler yine ağzımda birikip kalemimin ucundan dökülüyor. Seni tanımadan önceki saflığıma benzeyen kağıda ..
Şimdi napıyorsun, nasılsın, kimi yine ben gibi kandırıyorsun ?
Yokluğuna alıştım sayılır ..
Varlığını kabullenip sesinle yetinirken, sensiz yaşamayı öğrettin bana .. Arada aklıma geliyorsun yalan yok !
Ama nefretle , ama kinle ..
Senin yaptıklarını bildiği halde bütün gurursuzluğuyla başını kaldırmış, sana deliler gibi aşık olduğunu söyleyen kalbim şu aralar dilsiz, sağır..
Ne senin söylediklerini duyacak kadar yürekli, ne de birine seni sevdiğini söyleyecek kadar cesaretli..
Eyvallah bütün söylediklerine ve teşekkür ederim varsa verdiklerine!
Artık geceleri de varlığın ırgalamıyor beni. Gözden ırak olan gönülden de ırak olurmuş misali ..

Her masalın bir sonu vardır derler ya hani ..
Ben senin gözlerinde tutsak kaldım ve ölene kadar orada kalacağım ..