Yoksa İnandın mı Baba

Yedi mayıs sabahı yetmiş ikide durgun bir günde Ankara'da . Bir evin salonunda, baba kızına anlatıyordu. Küçük kız sekiz yaşında.
- Biz dört kıtada at koşturmuş bir nesilden geliyoruz kızım.
- Yaaa
- Tabi bizim korkumuzdan binlerce kilometre set çekmişler Çin'liler
Akınları durdurmak için.
- Hiçbir şeyden korkmamışlar desene baba hep korkutmuşlar. Ama dün üç güzel amcadan korkmuşlar baba hem de kendi ülkelerini yıkacak diye.
- Ne ne saçmalıyorsun sen.
- Dün diyorum baba dün, Deniz, Yusuf ve Hüseyin amcanın bu ülkeyi yıkacağına inanmışlar, yoksa sen demi inandın baba.
Derin bir sessizliği yine o küçük kız bozdu
- Hiçbir şeyden korkmayan siz, Dünya'yı dize getiren siz sadece üç güzel adamdan mı korktunuz.
- Hadi bakalım senin işin değil bunlar geç odana cezalısın pencereden bakmak dahi yok.
Kız kalktı yerinden giderken salon kapısı önünde, çevirip başını bakarak babasına
- Dün pencereden bakarken caddede bir genç yürüyordu. Avuçlarında yeşil parkalı Deniz'in resmi bağırarak ilerliyordu caddede polisler elinden almak istiyordu resmi vermek istemedi direndi. Vurdular aldılar. Tam götürürlerken başını kaldırıp bizim pencerede beni gördü, gülümsedi baktı öyle güzel baktı ki baba yüreğinde cesaret gözlerinde memleket vardı
- Bennn inanmadım baba ben inanmadım..
Dönüp odasına gitti kız söylenirken babası
- Sende onlar gibi anarşist mi olacaksın şimdiden yaşın kaç başın kaç
Günler aylar hızla kovalarken bir birini milyon yüreklere mıhlanmıştı deniz sevdası inananların çoğunun çocuğunun adıydı deniz her haklı eylemde yürüdüler en önde.
17 yıl sonra
Baba telefonun numaralarını çevirdi parmaklarını takıp
- Alo kızım nasılsın
- İyiyim babacığım aynı okul iş
- Kendine dikkat et kızım dersleri ihmal etme bak bu ikinci okulun
- Baba benim acil çıkmam lazım ben seni arayacağım
- Nereye kızım hayırdır bu gün Pazar
- Arkadaşlar bekliyor baba bu gün işçi kardeşlerin hakkını savunacağız
- Kızım bırak artık senelerdir eylem eylem anarşist oldun iyice
Telefon kapanır baba homurdanarak bırakıp avizeyi geçer koltuğa. televizyon açık çizgiler halinde siyah beyaz uyuya kalır.
Televizyonun sesiyle uyanır tekrar bağırtılar, bağırtılar işçi eylemini naklen veren ekrana kilitlenir kızı en önde bağırıyor
- Kahrolsun emperyalizm diye
Bir polisin tekmesiyle yuvarlandığında yere içi cız eder. başka bir polis tutup sürüklerken saçından yüreği yangın yerine döner o benim kızım o benim kızım diyerek son hızla çıkar sokağa benim kızım anarşist değil terörist değil bu nasıl bir tutum diye söylenirken yıllarca izlediği eylemlerde anarşist diye suçladığı hak arayanlar gelir aklına.
Karakola geldiğinde kızını görmek istediğini söyler, biraz beklemesini söylerler. Bir süre bekledikten sonra bir polis eşliğinde iner nezaret haneye. Parmaklıklar ardında kızı ve arkadaşları bakar babasının yüzüne kaldırıp başını

- Bir gün baba bir gün anlayacaksın beni büyük bir sömürünün içinde.........