Yol

Umutsuzluk ve yalnizlasma egilimi - izolasyon - kaotik tecrubelerin zihinde debelesmesi - suphenin elemeleri - tecrubelerin zihinde tokalasmasi - tecrubelerin birligi ve bilginin insasi - bilginin heykellestirilmesi ? bilginin fikir arayisi icin kullanimi ? yeni bir fikrin, yeni bir yola cikmasi ? yeni yolun taze umudu - ...

Saglamasi merak ve kuskuyla yapilmis ve insa edilmis elle tutulur bilgiler insanin kendini yaratirken ihtiyac duydugu malzemedir. Ama bilginin de ham maddesi tecrube degil midir? Tecrubeyle bilgiyi birbirinden boyle ayirdim: Tecrube yolda toplanandir, bilgi ise yolda toplananin birlesiminden ortaya cikan buyuk ve saglam bir yapidir. Eger yeterince tecruben varsa, yeterince bilgin vardir. Tecrubenin yoksunlugunda ureyen bilgi belki de bir fantaziden oteye gitmez. Peki insanin yarattigi bilgi ne denli gercektir? Belki de bilgi gercekten ziyade yuksek bir gercek olma olasiligindan oteye gidemez hicbir zaman. Asiri kuskucu bir bakis gercegin hicbir zaman ogrenilemeyeceginden yanadir.

Peki yalnizligi umutsuzlugun getirdigini var sayarken, umutsuzlugu ne getirir? Umutsuzluk, yurunmekte olan yolun cikmaz oldugunu farkederken hissedilendir. "Peki bu yol cikmazsa, hangi yolu almaliyim?" Iste bu soruyla birlikte yalnizlasma girer devreye. Her umutsuzluk yalnizligi gerektirir mi? Burada ciddiyet kavraminin oynadigi rolu goruruz. "Verilecek olan yeni karar ne denli ciddidir?", sorusunu cevaplarken insan ne denli bir umutsuzluga kapilacagina bilinc alti bir karar verir.

Yalniz insan bilgisini insa eder, fakat bununla kalinmaz. Bilgi yeni fikirlerin uretiminde kullanilir. Fikrin yerindeligi, bilginin gercekligi ve insanin zekasiyla baglantili olsa gerek. Yeni fikir yeni bir yola cikar...

Her umudun koku bir fikir degil midir, her fikir de bir yol ve her yol da bir risk degil midir?