Yollar Ve Yolculuklar

Okumakta zorluk çektiğim insan yüzleri. Kimisi yorgun, kimisi suskun. Yüz kırışıklıklarında gizlenmiş şu adamın hüznü. Çocuksu bir sevinç kaplamış işte şu kadının yüzünü. Hangisi gerçek, hangisi maske? Ayırmak zor diyorum, kendi kendime...

...

Yollar ve yolculuklar. Bırakıyoruz içimizden geçenleri yola. Canlanıyor ölü kentler. Nereye gitsek ardımızdan koşan gerçeklik, hesap istiyor bizden baktığımız her köşede. İlk durakta inmek istiyoruz. Lütfen durdursun birisi hayatı. Yeniden başlatmak istiyoruz, kulağımıza okunan ilk ezanla, eda edeceğimiz hayatı...

En büyük yolculuğu kendimize yaptığımızı öğretti yollar. Yollar gibi ıssızlaştık ve gürültülere boğulduk yol üstü hareketlenmelerde. İstediğimiz ya da istemediğimiz geçişler yaşadık yürekler boyu...İzin verdik yoldan gelip gidenlere...Bir han gibi dinlendirdik içimizden geçenleri. Dağıttık ansızın toza bulayıp, sevgilinin geçtiği her yeri...

...

Yollar ve yolculuklar...Biz yürüdükçe zamanın ilerlediğini gösteren...Yola devam etmeli der, uzaktan zar zor seçilen bir tabela. Sadece yolda yürümeli...Yolun sonunu merak etmeden bazen, sadece yürümeli hayatı seven...Tıpkı şimdi olduğu gibi...Her yolu yeni bir yola bağlamalı insan...Ta ki; bir anlamı olsun yolculukların...Usanmasın yollar...

17 Şubat 2013