Yollardayım

Bu sabah biraz zor olsa da, spora çıkmaya karar verdim, akşamdan karar verilmişti de, sabah o kararı iptal etmeye çalışan bir beyin yapısına sahibim elden ne gelir...

Koşu kıyafetlerimi giyindim, düştüm yollara, iki yıldır koşmayan birisi olarak vücudumun nasıl bir tepki vereceğini merak ederken, hiç de fena değilmişim onu gördüm.

Eğlenceliydi, elbette ki yorucu oldu kulvarım ama canımı dişime takarak parkuru yine de tamamladım. Kuş sesleriyle başlayan yolculuğum, denize doğru yaklaştıkça daha keyifli olmaya başladı, özlemişim hasret giderdik yollarla, denizle, sahille, martılarla ve elbette ki kendini bilmez üç beş kişiyle...

Ne güzel işte sabahın en erken saatinde çıkmışım sporumu yapacağım, rahatlayacağım, gevşeyeceğim bana iyi gelecek ama o saatte kalkan yalnız ben miyim, kendini bilmez, uyananlar ve arabasına binip yollara çıkanlar olmuş, o arabanın tekerleği girecek bir gün bir taraflarınıza..!

Tam dönüş yerine geliyorsun, döneceksin ya, bu bahsettiğim tiplemelerin arabasında firen pedalları olmuyor sanırım..! Küt diye önüne kırıyor, ulan insanlıktan nasibini almamış tipler, arkanda araba yok, önünde araba yok ama yolda koşan birisi var, ne diye önüne kırıp yolunu kesiyorsun..!

Frene dokunup o ayağını çekse, ben ondan önce geçeceğim ve tempom kaybolmayacak bu bir, eksozundan çıkan zehirli gaza da nispeten daha az maruz kalacağım ama yok, önce bir o geçsin sonra ben geçerim!

Ben geçmeye geçerim, beklerim de gerekliyse ama ben senden önce oradan geçmek için daha müsaitim ne diye önüme kırıp tempomu düşürüyorsun..!

Sen benden önce geçince, madalya mı takacaklar boynuna, madalya takmayacakları kesin ama ben senin gibi tiplere bir güzel takıyorum!

İstediğim azıcık saygılı olması insanların insanlara, ha o saygıyı göstermiyorlar mı, sorun değil, ona saygı gösterenin geçmişini...