Yürek Kaç Sevgiyi Alır İçine

'Aşka yanmalı can dediğin, ya canan olmalı; ya da canını almalı 'yar 'diyemezsin ki herkese; içindeki yaran olmalı... Herkesin de bir yüreği vardır amma yürek dediğin bir başka yanmalı.' Hz. Mevlana


Her varlığın çeşitleri olduğu gibi yüreğinde çeşitleri vardır.

Kimi yürekler vardır ki hipodroma benzerler; elli tane yarış atı koştururlar gönüllerinin koşu alanında, sevgi vaatleriyle. Yarışın birincisi bir tane tabiî ki, o ödüllerin en güzeline lâyık, yelelerine kondurulan bir buseye ve sıcacık bir dokunuşa. Diğer yarış atlarını da ihmal etmez hipodromun sahibi. Kimi atlarını da arpa, yulaf, havuç, ot, kesme şeker vs. ile besler elleriyle. Kimisi sadakatinden kalır sahibinin yanında, kimi can yoldaşı bulamadığı için kabullenir vurulan gemleri kimi de özgürce doğada koşar rüzgâra savurur yelelerini ve tekrar döner koşu sahasına. Hipodromun sahibi memnundur halinden. Onun adına koşan yarış atları her daim emrindedir. Kimi zaman bacağı kırılınca sıkar tek kurşunu serer yere toprağa vermeye bile tenezzül etmez atar leş kargalarının önüne. Bunun acısını da taşımaz yüreğinde çünkü nasılsa ahırında çok at vardır biri giderse geriye kalır kırk dokuz tane. Eeee daha ne. Niye üzülsün ki boş yere.

Kimi yürekler de vardır ki kalabalık sevmezler. Bir aşkı barındırabilirler gönül hanelerinde, lâyıkıyla nasıl değer verilir bilirler. İnsan ömründe sevgi çok defa yaşanır ama aşk kapıyı bir kere çalar, hiçbir yürek bunu yadsıyamaz. Şartlar ne olursa olsun bir an, bir gün isterse bir ömür yaşansın ya da yaşanamayıp yarım kalsın hesap kitap yapılmaz aşkla ve pazarlık edilmez. Sahiplenilir, gölge düşürülmez aşkın üzerine. Çünkü aşk örselenince küser bunu bilir gerçek seven. İnsan sevdiğini üzdüğünde üzülmez mi? Gerçekten âşık olan insan sevdiğini incitmeye imtina eder. Kimi zaman en büyük beddualar edilir ya sevgilinin ardından ama yine de kuytu bir köşede bütün söylenilenlere pişman olunur. Seven yürek kıyamaz sevdiğinin acı çekmesine. İki ayrı bedende bir yürektir çünkü aşk...

Bir insana verilecek en büyük ceza cevapsız bırakmaktır hele de sevgiliyi. Eğer bir insan sevdiğim dediğini cevapsız bırakıyorsa, yok sayıyorsa her kafasına estiğinde veda konduruyorsa diline, arkasını dönüyorsa düşmanına döner gibi kolayca vazgeçebiliyorsa aşktan bilin ki onun adı aşk değil gönül eğlencesidir. İnsanın gönül heybesi kalabalık olunca gidenin ardından yas tutmaz. Kolayca salar gönül ağrısını semaya ama gerçek aşk öyle mi? Hayır. Çünkü aşk öyle büyük bir duygudur ki ondan hiç kimse kolay vazgeçemez. Her tür imkânsızlıkta bile sonuna kadar yaşar ama arkasını dönemez. Aşk bentleri yıkar, söz dinlemez.

'Biz sevdik mi yer oluruz. Biz sevdik mi sel oluruz. Biz sevdik mi lâl oluruz. Biz sevdik mi can oluruz' demiştir Mevlana ne güzel de söylemiş evet insan sevince can olur ve dünya üzerindeki hiçbir insan can dediğini diliyle öldürüp toprağa vermez veremez. Eğer bunu yapabiliyorsa gözünü kırpmadan ona zaten can denmez.

Hak etmeyeni kaldırıp atacaksın yüreğinden. Yanıp kora dönse de yürek ayrılık acısıyla, parçalayacaksın gerekirse ellerinle susturacaksın feryadını. Eğer yürek mahzeninde söylenecek sözün yoksa Mevlana'nın şu sözlerini yollayacaksın yüreğinin katiline 'Her rüzgârla otlar gibi sallanırsan, dağlar kadar olsan da bir ota değmezsin.' (Mevlana) ve 'Güvendiğin dağlara kar yağdığında en güzel çare dağ ile kar'ı baş başa bırakmaktır... Gün gelip karlar eridiğinde dağ yolunuzu gözleyince en güzel cevap başka bir dağdan ona selam yollamaktır...' (Mevlana).

Yürek kaç sevgi (aşk) alır içine dedim ya benim yüreğim bir sevgiyi barındırabildi içinde, katıksız en güzeliyle. Daha fazlasını sığdırabilenlere "helal olsun" diyorum. İyi iş çıkartıyorsunuz. Rast gele...