Zannetme

Sen sanırsın bir senin derdin dermansız, senin bağrın kapkara!
Ekmek, aş zor telaşlar ama daha neler neler var dünyada! Zannetme ki hayatta en zor olan sadece senin bağladığın karalar. Ekmeğe katık bulamamış bizden önce hayata başlayanlar. Kuru soğana türküler söylemiş bizim memleketimizde ozanlar. Sen şimdi karnın tokken, arttıramadıklarına yanarsın. Yapamadığın zaman da hayıflanır, Allah'a yalvarırsın.
Bir ekmeği kırk lokmaya katardı, elleri tezek kokan analarımız.
Şimdi komşuya bile sabrın yoktur, koca binalara sığmaz hayatlar...
İnsan zannetme kendini insanlığına daha çok var!
Sanırsın bir senin sevdan var dillerden düşmeyen. En koyu siyahlar sadece senin sayfalarında yazar. Kendini Ferhat ile bir tutarsın, iki damla yaş döktün diye! Ama düşün, acı haline, Ferhat'ın inancıyla aşkı var mı ki
Senin 'ben' kokan yüreğinde! Zannetme! Her âşık kutsanır Hakk'ın katında
Asırları aşan âşıklar yalnız Allah aşkıyla yananlardır.