Zararın Neresinden Dönersen Kârdır

Her damla gözyaşımda bir sigara bitermiş meğerse.
Hep ölürüm düşüncesi sarmış beni o giderse.
Zaman çareymiş her derde her ne kadar geçmesede.
Mutlu olmayı ve git demeyi beileceksin ne kadar çok sevsende...

Bazen bir kaçış ararsın mutsuzluğa... Ama öyle bir zamanda açılır ki gözlerin... O an anlarsın arayışların, yine sana çıkar...

Böyle bir üzüntüyle şaşırırsın.
Bu şiiri hangisine adayacağını sorarsın bu kez kendine.
Bu sefer cevap ortadadır;
'Bu isyanını adarsın hayata...'

Alıp götürür, ezip geçer ama geri gelmez. Herşeye bir bahane bulmak zorunda değildir o. Yada herşeyde güzel birkaç kelime bulmaya çalışmaz. O, seninle yaşar sen kendinde olduğun sürece. Ama o, asla kendini göstermez sana. Elinden başka birşey gelmez... Mecbursundur... Yaşarsın...
Bir şiir yazıp isyan etsem ne fark eder ki? Yada bir şarkı yazıp küfür etsem? Zaman geçtikçe anlıyorsun ki hepsi boş.. Zamanı yaşatan o hayat denilen şeyde var olmak istersen tek seçeneğin vardır..: 'Burdayım demek'
Kendini avutabilirsin evet. Yürürken sahilde, birkaç küçük dalga sesi seni eritebilir belki. Ama asla geçen zamanını geri getirmez. Asla 'bu kimmiş' diye sormaz sana. Sen yaşadıkça o daha bıktırır seni. Sen görmedikçe, o dahada hızlı geçer gözlerinden...
Geç olur ama anlarsın değerini o zamanın. O an anabileceğin tek kelime 'keşke' olur. Ama unutmamlısın ki, 'hatalar olasıdır. Zararın neresinden dönersen, Kârdır...'


22.43 / 21.03.2010