Zifirliyim..

Saat bu gece ne kadar zalim? Yelkovanın bu kadar can yaktığı görülmüş mü ki... Sanki asırları devirircesine ağır..Yapraklar bile kıpırdamıyor baktığım pencereden. Zaman mı durdu yoksa ben sensizlikte mi kaldım ? Gölgeler bile çakılmış oldukları yerde

Gece ayazına salınan sokak lambalarının nesi var, uykularımı bölen aydınlığı bile sönük sokak kedileri bile sinecek yer bulmuş hiçbiri yok. Yaza hazırlanan çiçeklerin otaçlarını kim topladı ki parkelerden?
Bugün niye gece bu kadar sessiz.. Niye bütün çalan notalar bu kadar tüneksiz... Her biri ruhumu vuslatı işleyip terk ediyor..
Yok.. Geçmeyecek bu gece sensiz...

İnmeyecek mısralarıma gönlümden aşkın, sinmeyecek harflerime gözlerin, nefesimi kesiyor artık hasretin, açılmamacasına kapanıyor şiir defterim... Sensizliği sükutluyorum gecenin zifiine
Zulüm oldu ruhuma yabancı şehirde bu gece, şuursuzca mızrakladı özlemini bu mihrap.. Damlıyorum usul usul renklerin temeline kalbim, hepsinde sen, hepsinde özlemin, hepsinde sana hasretliğim... Yorgun güvercinlerin kanat çırpınışlarında soluğum ..
Yok ... Bitmeyecek bu gece sensiz...

Yastığımdaki kokun yetmiyor sindirmelerime, yıldızlar selamlamıyor merhabalarımı, gözyaşımda söndürüyorum yüreğimin çığlıklarını.. Nasıl alışmışım yüreğime hükmeden varlığına? Geçmiyor zaman yanımda olmayınca, ne kadar çok karanlık gönüllerde tükenmişim, çoktan unutmusum bu denli mutlu olmayı, hiç olmadık yerde unutuyordum kendimi, meğer ne kadar da yakınmışsın? Ruhum çıktı seninle, girdiği çıkmazdan.. Gülüyor düşümün gül yüzü öyle bir parantez açtın ki bende kapatmaya yürek ister gücün yeterse al senin bütün taksimler ....
Ama bu gece bitmeyecek sensiz....!