Affederek Kime İyilik Yapar Aslında İnsan ?!

Bir lise öğretmeni günün birinde derste öğrencilerine bir teklifte bulunur: ?Bir hayat deneyimine katılmak ister misiniz??

Öğrenciler çok sevdikleri hocalarının bu teklifini tereddütsüz kabul
ederler. ?O zaman? der öğretmen. ?Bundan sonra ne dersem yapacağınıza
da söz verin.? Öğrenciler bunu da yaparlar. ?Şimdi yarınki ödevinize
hazır olun. Yarın hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo patates
getireceksiniz!?

Öğrenciler, bu işten pek birşey anlamamışlardır. Ama, ertesi sabah
hepsinin sıralarının üzerinde patatesler ve torbalar hazırdır.
Kendisine meraklı gözlerle bakan öğrencilerine şöyle der öğretmen:

?Şimdi, bugüne dek affetmeyi istemediğiniz her kişi için bir patates
alın, o kişinin adını o patatesin üzerine yazıp torbanın içine koyun.?

Bazı öğrenciler torbalarına üçer?beşer tane patates koyarken, bazılarının torbası neredeyse ağzına kadar dolmuştur.

Öğretmen, kendisine ?Peki şimdi ne olacak?? der gibi bakan öğrencilerine ikinci açıklamasını yapar:

?Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbaları yanınızda
taşıyacaksınız. Yattığınız yatakta, bindiğiniz otobüste, okuldayken
sıranızın üstünde.. hep yanınızda olacaklar.?

Aradan bir hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer girmez, denileni yapmış olan öğrenciler şikayete başlarlar:

? ?Hocam, bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor.?

? ?Hocam, patatesler kokmaya başladı. Vallahi, insanlar tuhaf gözlerle bakıyorlar bana artık.?

? ?Hem sıkıldık, hem yorulduk...?

Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir:

?Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz.
Kendimizi ruhumuzda ağır yükler taşımaya mahkûm ediyoruz. Affetmeyi
karşımızdaki kişiye bir ihsan olarak düşünüyoruz, halbuki affetmek en
başta kendimize yaptığımız bir iyilikti