Allah'ım Güç Ver Bana ( Mecburiyetlerle Yaşamakta Olan Bir Kadının Feryatları)

Gözlerimi açtığımda,Hastanenin soğuk duvarları yüzüme vuruyordu.Ne işim vardı ki burada,Etrafıma baktım sessizce,dışarıdaki kap kara hava resmen içime çökmüştü..Bütün dünya üstümde gibi,bir ağırlık vardı içimde..Neler olup bittiğini çözmeye çalışırken ,yarı göz ucuyla doktorun hemşire ile konuşmasına kulak misafiri olmaya çalışıyordum...

Eğer çok fazla tepki verir kendine zarar vermeye kalkarsa, tam doz sakinleştirici yapın sesi ile ,daha da kendime geldim....Neler oluyor Allah'ım..neler oluyor....Az sonra duvarlarda yankılanacak çığlıkların resmen habercisi idi doktorun sözleri...Çok sevdiğim ,uğruna ölebileceğim biricik eşim yoktu artık...Ve bir daha hiç olmayacaktı....En acısı da ,daha doğmamış kızını görmeden gitmişti bu dünyadan... Büyüdüğünde saçlarını kırmızı kurdelalarla örecek,ipeksi saçlarını koklayıp tarayacaktı...Elim karnıma gitti ve gözyaşları içerisinde kocamın gidişine üzülemeden,kızımın daha doğmadan çekeceği acıları düşünmeye başladım...Doğmadan daha yetim kaldı yavrum...
Allah'ım Güç Ver Bana...Güç ver...

Oysaki o kadar güzel umutlarımız , o kadar güzel hayallerimiz vardı ki...Bütün dünyam alt üst oluverdi zamansız gidişinden...Şimdi hatırlıyorum da ;Sabah erken kalkıp kahvaltımızı etmiştik...Göz ucuyla gazetenin sayfalarına bakarken sen ,ben sana geç kalacaksın hayatım hadi diyordum...Sen ise tamam hayatım dur kızımı da öpeyim deyip karnımdaki sesleri seviyordun...Üzerini giyip evden çıkışını hiç unutmadım sevgilim...Soğuk bir kış günü sana ellerimle ördüğüm atkını düzeltmiştim son kez...Sen ise sanki içine doğmuşcasına bugün hiç işe gitmek istemiyorum demiştin...Aklın hep bende ve kızımızda idi...Sanki ayakların sürükleniyordu gitmemek için...Ama gitmen gerekiyordu.... bizim için kızımız için bizim geleceğimiz için gitmen gerekiyordu...Geleceğimizi kurtarmak için çıktığın yolculukta, maalesef ki geleceksiz kaldık be bir tanem...Öyle bir gittin ki...Öyle bir acıttın ki yüreğimi inan buna can dayanmıyor... Sensizliğe alışmayı hiç düşünmedim.... hiç sensiz olmadım be canım...Ama ne derdin hatırla; olur ya bir gün gidersem kendine de kızımıza da iyi bak derdin..Bakıyorum sevgilim bakıyorum...Kızımıza bakıyorum ,hem de öyle bakıyorum ki...Senden kalan bana tek ve son emanetimize bakıyorum.... Bu dünyada bize ait olan tek bizim olan gerçeğimize.....canım yavruma bakıyorum...

Çoğu zaman hayatın zorlukları ile mücadele etmekten bıkmış olsam da...Aklımda hep son sözlerin kapıdan çıkışın ,birlikte kurduğumuz bize ait yaşam planları ile bize bakıyorum aşkım....Gururla senin bana bıraktığın yavrumuzu büyütmeye çalışıyorum..Ama özledim be aşkım seni çok özledim...Bana sahip çıkışını özledim...Başımda oluşunu özledim...Hayatın bir objeden bir nesneden bir biçimleme yönlendirmesi olmadığını gösterip yaşatan tavırlarını özledim...Beni hem eşin, hem yavrunmuş gibi sevmeni özledim...

Biliyor musun şimdi bunlardan tamamen uzaktayım...Öylesine bitik durumdayım ki....Öylesine doluyum ki sevgilim...Öylesine yaralıyım ki...Sırf senden kalan... bizim olan yavrumuza bakabilmek için katlanmak zorunda olduğum saçmalıklarla uğraşıyorum...Sırf yavrumuzun tek bir damla göz yaşı yere düşmesin diye ,belki de kendimden bile vazgeçtim tamamen...Ama olsun be sevdiğim....olsun be ilk göz ağrım...Sana derdim ya senden gelen ölüme bile razıyım...Buda senden geldi....varsın olsun,varsın çekeceğim cefa bu olsun... senin yokluğundan öte cefamı var bana...Kızımın mutluluğundan başka güzellik mi kaldı bu dünyada... Varsın olsun sevgilim... varsın olsun...Şimdi Ben Allah'a sığındım o biliyor....o görüyor içimi yüreğimi... Ama biliyorum ki Bana güç veren Allah,Bir yetimin, bir mutsuz kadının Hakkını yerde koymayacaktır.. Koymazda...

Bütün, Zorda kalan Hayatı acı ve gerçekle yaşamaya mecbur bırakılan kadınlarımıza... bacılarımıza... kardeşlerimize adanması dileklerimle...


Sevgi ve Saygılarımla

Bu Öykü İsminin Gizli Kalmasını Rica Eden Bir Kardeşimizin Başından Geçmiştir.Bende Nacizane Kaleme Almaya Çalıştım..